ନୀରବତା

ଭାରି ଭଲଲାଗେ ନିରୋଳାରେ ବସି

ଜହ୍ନକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ,

ନିଃଶବ୍ଦ ରାତିରେ ଉଜାଗର ରହି

ନୀରବେ ରହଇ ଚାହିଁ ।

ଏତେବଡ଼ ଏଇ ଆକାଶ ଭିତରେ

ଜହ୍ନର ସେ' ନୀରବତା ,

ବିରହେ ସାଇତା ପାହାନ୍ତି ପ୍ରହରେ

ସପନର ବିଭୋରତା ।

ଅଧା ଜହ୍ନ ପରି ଜୀବନଟା ସିନା

ଅଧା ସୁଖ ଅଧା ଲୁହ ,

ଜୀବନ ଅଳିକ ସପନ ଅଳିକ

ଏ' କଥାକି ମିଛ କୁହ ?

ପକ୍ଷେ ବଢ଼ି ପୁଣି ପକ୍ଷେ ଛିଡିଥାଏ

ସବୁ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ମୟ ,

ଜୀବନଟା ପରା ଠିକ୍ ସେହିପରି

ପୁରାପୁରି ବର୍ଣ୍ଣମୟ ।

 

ଆସିବ ତ ଆସୁ ଅମା ଅନ୍ଧକାର

ଆଗେଇବ ଅନୁରାଗେ ,

ପ୍ରିୟ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଅସ୍ତିତ୍ୱେ ସଜାଡ଼ି

ଦେଖୁଥିବି ସଉଭାଗ୍ୟେ ।