ରକ୍ଷାକର ଭାବଗ୍ରାହୀ (୧)

ବେଳ ବୁଡିଲାଣି ବଳ ସରିଲାଣି

    ବାଳ ବି ଗଲାଣି ପାଚି

ବୟସ ବୋଝରେ ଅଣ୍ଟା ବାଙ୍କିଲାଣି

    ପାରୁନାହିଁ କିଛି ପାଞ୍ଚି ॥

ଆଖିକି ଦିଶୁନି  ବୁଦ୍ଧିବି ପଶୁନି

   କାନକୁ ଶୁଭେନି କିଛି

 କାମରେ ମୋହର ଲାଗୁନାହିଁ ଧନ

   ରଖିଥିଲି ଯେତେ ସଞ୍ଚି ॥

ସମୟ ସୁଅରେ କୁଟା ଖିଅ ପରି

   ଭାସୁଅଛି ମୁହିଁ ଏଠି

ନଜର ଆସୁନି ନିଜର ମଣିଷ

  ଖୋଲୁ ନାହିଁ ମୋର ପାଟି ॥

ଉବୁ ଟୁବୁ ମୁହିଁ ମଝି ଦରିଆରେ

   ଥଳକୁଳ ଦିଶୁନାହିଁ

ଦୁଇ ବାହୁ ଟେକି ଡାକୁଅଛି ତୋତେ

   ରକ୍ଷାକର ଭାବଗ୍ରାହୀ ॥

ଜାଣିଛି ଜାଣିଛ ସବୁ କିଛି ପ୍ରଭୁ

  ପୁଣି ଜଣାଉଛି ତୋତେ

ବାହୁଡା ବେଳାରେ ମାଗୁଛି ଏତିକି

  କୋଳେଇ ନେବୁ ତୁ ମୋତେ ॥