ନୀରବତା ସେ ବନ୍ଦିନୀ ର୍

ବନ୍ଦିନୀର ନୀରବତା

ପ୍ରଛନ୍ନ ଅନ୍ଧକାର ମଧ୍ୟେ ଆଲୋକର ଆଶା 

କେଉଁ ଅଜଣା କାରଣରୁ ବୁଢ଼ିଆଣି ଜାଲ ପରି

ବାନ୍ଧିଥିବା ବସା

କେହି ଜଣେ ଶିକାର କରିନେଇଛି ତାକୁ

ଆସି ପାରୁନି କି ଆଲୋକର ଝଲକ ନେଇପାରୁନି ।

କେହି ଥାଉ ବା ନ ଥାଉ ତା ସାଥେରହିଛି ନୀରବତା

ଦିନ ଦିନ ଧରି ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି

ସିକୁଳିର ଚରମ ଆକର୍ଷଣରେ ବନ୍ଦୀ ହୋଇରହିଛି

ଖରା ବର୍ଷାରୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ଟିକିଏ ଆଶ୍ରା ଚାହିଁରହିଛି ।

ଆଖିରୁ ନିଦ ହଜି ଗଲାଣି

ନିଜ ଲୁହ ଓଠ ପିଇ ଶୁଖି ଗଲାଣି

କାଳେ କେହି ଆସିଲେ ଅବା ଅଧା ଦୁଃଖ 

ନିଜ କଳିଜାରୁ କାଢି ନିଅନ୍ତା ।

ଚାହିଁ ବସିଛି ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ସେମିତି

ଦିନ ଦିନ ଧରି ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି

କାଳେ କେହି ହେଲେ ଆସନ୍ତା

ଆଖି ତଳ କଳା ଓଠ ତଳ କଳା ।

ଦେହ ସାରା କଳା କେବଳ ହାତ ଓ ଗୋଡ ତଳି ଛାଡି

ଏବେ ଯାଏ ବାନ୍ଧି ହୋଇରହିଛି 

ସେଇ ନୀରବତା ସହ ବିକଳତାରରଡି 

ମନରେ ଏବେ ବି ଟାଣ ଅଛି ।

ହାତ ଯାଉ ଖଣ୍ଡିଆ ହେଇ ଯାଉ

ସିକୁଳିକୁ ଟାଣି ଚାଲିଛି ଟାଣିଚାଲିଛି

ତାହା ଛିଡି ଯିବକି ଆଉ

ଦିନ ଦିନ ଧରି ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ସେମିତି

ସେମିତି ପ୍ରାର୍ଥନା କରି ଚାଲିଛି

ପାଖରେ ଥିବା ମାଳା ଗଡେଇ ଚାଲିଛି ।

ସାଥି ନୁହେଁ ତ ଭଗବାନ ହେଲେ କୋଳେଇ ନିଅନ୍ତେ

ଶତ୍ରୁ ନୁହେଁ କେଉଁ ଆପଣା ତ ଏ ଦଶାରୁ ଛଡେଇ ନିଅନ୍ତେ

ଗଛ ମୂଳେ ବସି ମୃତ୍ୟୁର ଆଲିଙ୍ଗନକୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ବସିଛି

ଯେମିତି ତା ଠୁ ଭଲ ବନ୍ଦୀର ଅନୁଭବି ଜାଣି ନାହାନ୍ତି

ସେମିତି ଦିନ ଦିନ ଧରି ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ।