ନଈବାଲି

ବହିଯାଏ ପାଣି ନଈର ବକ୍ଷରେ

ପଡିରହେ ନଈ ବାଲି

ଅଟକି ରହେନା ସମୟର ସ୍ରୋତ

ସ୍ମୃତି ରହେ ମନେ ଖାଲି ।

ଖାଏ ଦୁଇ କୁଳ ବନ୍ୟାର ପ୍ଲାବନ

ଉଛୁଳେ ବରଷା ପାଣି

ଗ୍ରୀଷମ ତାପରେ ଶୁଖିଯାଏ ନଈ

ଦିଶେ ବାଲି ତାର ପୁଣି ।

କରମ ଜଞ୍ଜାଳେ ମୋହ ମାୟା ଜଳେ

ହୁଅଇ ଆବେଶ ମନ

ନୀରବେ ଏକାକୀ ଜାଗି ଉଠେ ସ୍ମୃତି

ମନକୁ କରେ ଆଚ୍ଛନ୍ନ ।

ସ୍ମୃତି ବାଲିଘର ଭାଙ୍ଗଇ ଗଢଇ

ଜୀବନ ତ ନୀଳ ନଈ

ମଧୁର ସୁନ୍ଦରେ ହସାଇ କୁଳକୁ

ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦେ ଯାଅଇ ବହି ।

ବସିକି ଖାଇଲେ ସରେ ନଈବାଲି

କଥାକୁ କହନ୍ତି ଜନ

ସ୍ୱପ୍ନର ମହଲ ସଜାଏ ଯତନେ

ଗୋଟିଗୋଟି ବାଲି କଣ ।

ରାଜ ସଇରାତ ରୂପେ ନଈବାଲି

ହୁଏ ବିକ୍ରୟ ନିଲାମ

ମାଫିଆ କରଇ ଚୋରୀ ଓ ତସ୍କରୀ

କରଇ ଧନ ଅର୍ଜନ ।

ପ୍ରବହୁ ଜୀବନ ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦ ସ୍ୱସ୍ତିକେ

ନଦୀ ଜଳ ରହୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ

ନଈ ଚୋରାବାଲି ନିର୍ମାଣ ନକରୁ

ସୃଷ୍ଟିର ବିନାଶ ପଥ ।