ନିଛାଟିଆ ଗଛ ମୁଁ

କାହିଁ କେତେ କାଳରୁ

ମୁଁ ଏମିତି ନିଛାଟିଆ ସ୍ଥାନରେ

ମୋ ଶରୀର କୁ ସିଧାସଳଖ 

ଛିଡ଼ା କରି ରଖିଛି

ମୋ ପାଖରେ ଥିବା ଅନେକ 

ସାଙ୍ଗ ସାଥି ସବୁ ଚାଲି ଗଲେଣି

ବରଷା ଆସେ 

ବସନ୍ତ ଆସେ

ଗ୍ରୀଷ୍ମପ୍ରବାହ ବି ବହେ ଏହି

ନିଛାଟିଆ ଜାଗାରେ ଆସେ 

ଶୀତ ଶରତ ହେମନ୍ତ 

ସମସ୍ତେ ଆସନ୍ତି 

ମୋ ଶରୀରକୁ ଛୁଇଁ ଛୁଇଁ 

ନାନା ବାୟା ଗୀତ ଗାଇ 

ଚାଲି ଯାଆନ୍ତି ଏ ଧରାରୁ

ଅନେକ ଝଡ ତୋଫାନ ବାତ୍ୟା

ମୋ ଶର

Advertisement

ୀରକୁ ଦୋହଲାଇ ଦେଇଛି

ତଥାପି ମୁଁ ବଞ୍ଚିଛି 

ପଥିକମାନଙ୍କର ସେବା ପାଇଁ

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଙ୍କୁ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ

ମଣିଷର ଜୀବନ ଶୈଳୀରେ

ଅଙ୍ଗାରକାମ୍ଳ କୁ ନେଇ

ଅମ୍ଳଜାନ ଦେବାକୁ

ଏମିତି ଅନେକ ସମୟ ପରେ ସମୟ 

ଅତିକ୍ରମ କରି ଗଲାଣି

ଏ ଧରା ପୃଷ୍ଠରେ

ଏକା ଏକା ନିଛାଟିଆ ଏକାନ୍ତରେ

ସତେ ଯେମିତି ମୁଁ ନିର୍ବାସନ ର

ଦଣ୍ଡ ଭୋଗୁଛି

ଏ ମଣିଷ କ'ଣ ବୁଝି ପାରୁଛି ?

ମୋ ମନର କେତେ ଦୁଖ ?

ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ସବୁବେଳେ

ସଜାଗ ଥାଏ ।