ନିଆରା ଏ ପ୍ରେମ

ସନ୍ଧ୍ୟା ଆସେ

ପ୍ରେମିକା ବେଶରେ

ଶୀତ ତା ପ୍ରେମିକ

ଜଡେଇ ଦିଏ ତାକୁ

ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ

ସନ୍ଧ୍ୟା ତାର ଉଷ୍ଣ ପରଶରେ

ନିଶ୍ଚିନ୍ତରେ ନିଦ୍ରା ଯାଏ

ରାତ୍ରୀର କୋଳରେ ।

ରାତ୍ରି ପୁଣି ସକାଳରେ ହାତଧରେ 

ବାଳ ସୂର୍ଯ୍ୟର ସୁନେଲି କିରଣ

ତା ଦେହରେ ଭରିଦିଏ

ଭିନ୍ନ ଶିହଁରଣ ।

ହେଲେ ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ସେ

ପାରେନାହିଁ ଭୁଲି

କାହିଁକି ନା ସେ ପୁଣି

ମିଳନର ମଧୁର

ଝଙ୍କାର ତୋଳିବ ଶୀତ ସହ।

ନିଆରା ଏ ପ୍ରେମ

ପୁଣି ପ୍ରେମିକ ପ୍ରବର

ପ୍ରେମିକାର ଆବେଗର ସ୍ବର