ନବ ଉନ୍ମେଷ

        

ନବ ପ୍ରଭାତରେ  ନବୀନ ଅରୁଣ 

     ନବପ୍ରାଣ ପୁଲକରେ,

ଆକାଶ ପୃଥିବୀ    ପୁରିଉଠୁଅଛି 

    ଗହଗହ ନାଦ ରୋଳେ,

     ବିହଙ୍ଗ ସଙ୍ଗୀତ ରବ;

ରବମୟେ ବିଶ୍ଵ    ହୁଏ ମୁଖରିତ 

     ଜୀବନ ହୁଅଇ ମୁଗ୍ଧ ।।

ନବ ଉନ୍ମୀଳନ  ପ୍ର୍ରଷ୍ଫୁଟିତ ପୁଷ୍ପେ 

  କାନନ ଶୋଭା ସୁନ୍ଦର, 

ମନ୍ଥର ଗତିରେ  ଅଧୀରେ ଲହରେ

  *”ପୁଷ୍ପ ସଉରଭ ଚୋର”, 

   ତା ଶୀତଳ ପରଶରେ; 

ଶିହରଣ ଖେଳେ  ଜୀବନ ଚଞ୍ଚଳ 

   ନବ ରବି ଉନ୍ନେଷରେ ।।

ଚିତ୍ର ଡେଣା “ଝାଡି- ଝାଡି” ପ୍ରଜାପତି 

  ଉନ୍ମାଦେ ବିଭୋର ହୋଇ,

ଇତସ୍ତତେ “ଉଡି”  ଉଡି ବୁଲୁଥାନ୍ତି 

  ଫୁଲେ ଫୁଲେ ଚୁମା ଦେଇ,

   ପରାଗ ରେଣୁ ଉଡାଇ;

ପରାଗ ସଂଗମ  କ୍ରିୟା ମୋଦେ ଅବା

  ଆସିଛି ସଜାଇ ହୋଇ ।।

ନବ ଉନ୍ମେଷିତ  ପ୍ରଭାକର କର 

  ତମିସ୍ରା ହରଣ କରେ,

ଅନ୍ତରିକ୍ଷୁ ଯେତେ  ତାରକା ତଣ୍ଡୁଳ

   କୁକ୍କୁଟ ତୀକ୍ଷ୍ନ ଚଞ୍ଚୁରେ,

  ସତେ ଅବା ଖୁମ୍ପି ଖାଏ;

କିଅବା ମିହିର   ପକ୍ଷକୁ ବିସ୍ତାରି

   ସେ ଚିତ୍ର ଲିଭାଇ ଦିଏ ।।

ସୁପ୍ତ ରଜନୀରେ  ଅଚେତ ନିଦ୍ରାରେ

  ଥିଲେ ସର୍ବ ପୁର ବାସି,

ପ୍ରଭାତୀ ସଙ୍ଗୀତ  ବିହାୟସ ଗୀତ

  କି ମନ୍ତ୍ର ରଚିଲା ଆସି,

  ଜାଗି ଉଠିଲା ଧରଣୀ;

କଳକଳ ନାଦେ  ଛଳଛଳ ହୋଇ 

  ଝରଇ ବନ ତଟିନୀ ।।

ସେ ଝରଣା କାଚ- କେନ୍ଦୁ ଜଳେ ଭାନୁ

  ମୟୂଖ ଉଦ୍ଭାସି ଉଠେ,

ସତେକି ସୁବର୍ଣ୍ଣ  ପସରା ମେଲାଇ

  ଧାଉଁଛି ବନ୍ଧୁର ପଥେ,

  ଅବା ରଙ୍ଗ ବେଣୀ ଛାଟି;

ଆକର୍ଷିତ କରେ  ବନନୀ ସୁନ୍ଦରୀ 

   ଅପୂର୍ବ ତା ପରିପାଟୀ ।।

ଆହାକି ଅମୀୟ  ମଧୁର ଝରଣ

   ବିଭୁଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ,

ଲଭିଛି ଧରଣୀ  ଜାଗିଉଠେ ପ୍ରାଣେ

   ନବ ଉନ୍ମେଷ ଉନ୍ମାଦ,

  ଉଷା ଭୂଷା ୟେ ପ୍ରକୃତି;

ସ୍ଵର୍ଗୀୟ ବିଭୁତି  ଭୂଷିତ ଭୂଷଣେ

  ମଙ୍ଗଳମୟ ମୋ ଧାତ୍ରୀ ।।