ନାରୀ

ଚୁଲି ଚାଳକୁ ଲୋଡ଼ାଯେ ନାରୀ

ଘର ବାଡ଼ିକୁ ଲୋଡ଼ାଯେ ନାରୀ ।

ଘର ଗଢି ତୋଳିବାରେ ନାରୀ

ଘରର ମୂଳଦୁଆ ଅଟେ ନାରୀ ।

ନୂଆ ସଂସାର ପାଇଁକି ନାରୀ

ନିଜ ଘର ଛାଡି ଆସେ ନାରୀ ।

ଅଲିଅଳରେ ବଢେ ଯେ ନାରୀ

ଶାଶୁ ଘରେ କାନ୍ଦି ମରେ ନାରୀ ।

ମୁକ ବଧିର ପରା ସେ ନାରୀ

ସବୁ ହସି ଯାଏ ସେ ଯେ ନାରୀ ।

ସନ୍ତାନର ଅଳି ସବୁ ବୁଝେ ନାରୀ

ସ୍ୱାମୀ ମନ ନେଇ ଚଳେ ନାରୀ ।

ପୁଅ ଝିଅର ଜନନୀ ନାରୀ

ସେବା ଯତନେ ଲୋଡ଼ାଟି ନାରୀ ।

ଶାଶୁ ଶ୍ୱଶୁର ସେବାରେ ନାରୀ

ମାତାପିତା ସାଥିରେ ଛିଡା ସେ ନାରୀ ।

ଦୁଇ କୂଳକୁ ହିତା ସେ ନାରୀ

ଘରର ଇଜ୍ଜତ ଅଟେ ସେ ନାରୀ ।

ନିତି ନିୟମ ରେ ଚଳେ ନାରୀ

ସବୁ କଟକଣା ସହେ ନାରୀ ।

ଅର୍ଥ ଉପାର୍ଜନେ କରେ ନାରୀ

ଘର ବାହାର କାର୍ଯ୍ୟ ରେ ନାରୀ ।

ଅନ୍ୟର ଇଛାରେ ବଞ୍ଚେ ସେ ନାରୀ

ନିଜ ଖୁସି ଭୁଲିଯାଏ ସେହି ନାରୀ ।

ଜୀବନ ଶେଷ ଯାଏଁ ଖଟେ ନାରୀ

ଛୁଟି ନିଏ ନାହିଁ ଜମା ସିଏ ନାରୀ ।

ଦୁର୍ଗା କାଳୀ ପରା ସେ ଯେ ନାରୀ

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଶାରଦା ଅଟେ ସେ ନାରୀ ।

ରମ୍ଭା ଉର୍ବଶୀ ଅଟେ ସେ ନାରୀ

ସୃଷ୍ଟି କରିପାରେ ଧ୍ବଂସ ସେଯେ ନାରୀ ।

ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା ନୁହେଁ ସେ ନାରୀ

ସମ୍ପର୍କ ଡୋରି ରେ ବନ୍ଧା ସେ ନାରୀ ।

ସବୁ ମୂଳରେ ଅଟେ ସେ ନାରୀ

କୋଟି ଜୁହାର ପାଦେ ତାହାରି ।