ନାରୀ

ନାରୀ ଦିନେ ପରା ଦୁହିତା ରୂପରେ

ରହିଥାଏ ବାପ ଘରେ

ବାପା ମାଆଙ୍କର ଗେହ୍ଲୀ ଝିଅ ହୋଇ

ଦିନ ରାତି ସେବା କରେ ।

ଭଉଣୀ ଭୂମିକା କରେ ପୁଣି ନାରୀ

ଭାଇ ହାତେ ବାନ୍ଧି ରାକ୍ଷୀ

ସକାଳେ ସଞ୍ଜରେ ମନାସେ ଦିଅଁକୁ

ଭାଇ ରହୁ ସଦା ସୁଖୀ ।

ନାରୀ ପୁଣି ଜାୟା ହୋଇ ସ୍ୱାମୀ ସାଥେ

କରଇ ଘର ସଂସାର 

ମାଆ ହୋଇ ନିଜ ପିଲାଙ୍କୁ ବଢ଼ାଏ

ଦେଇ ତା' ବକ୍ଷରୁ କ୍ଷୀର ।

ସୁନା ବୋହୂ ହୋଇ ଶାଶୁ ଶ୍ଵଶୁରଙ୍କ

କରେ ନିଷ୍ଠାପର ସେବା

ଘରଣୀ ହୋଇ ସେ ଦିଏ ରାନ୍ଧି ଖାଦ୍ୟ

ଲାଗେ ଭାରି ସୁଆଦିଆ ।

ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ହୋଇ ନାରୀ ଯେ ଦେଶର

ପିଲାଙ୍କୁ କରେ ଶିକ୍ଷିତ 

ନାରୀ ପୁଣି ନେତ୍ରୀ ହୋଇ ସେ ସମଗ୍ର

ଦେଶର ନିଏ ନେତୃତ୍ଵ ।

ଏକଦା ହିଁ ନାରୀ ଦୁର୍ଗା ବେଶ ଧରି

ମହୀରୁ ପାପୀ ସଂହାରି

ପାଉଛନ୍ତି ପୂଜା ପାଉଥିବେ ମଧ୍ୟ

ବିଶ୍ଵେ ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ।

ନାରୀ ହିଁ ସମ୍ମାନ ପାଉଥିବା ସ୍ଥାନେ

ଦେବତା ହୁଅନ୍ତି ବଶ

ନାରୀଙ୍କୁ କଷଣ ନଦେଇ ତାଙ୍କରି

ଓଠେ ଦିଅ ଚିର ହସ ।