ନାହିଁ ସୁଖୀ ହେବାର ମନ୍ତ୍ରଟିଏ

ନିକଟରୁ ଦେଖିଥିବା ଅନେକ ଅପାସୋରା 

ଅତୀତର ସ୍ମୃତି

ଛାତି କ୍ୟାଲେଣ୍ଡରର ଥିବା ମୂହୁର୍ତ୍ତ ମାନ 

ମନେ ପଡେ ଅତି ।

ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନର ଆଢୁଆଳେ କେତେ 

ଶୁଣିଥିବା ପ୍ରତିଶୃତି 

ସମୟର କବଳରେ ସାଜିଥିଲି ଛେଳି ପରି

 ନିରୀହ ପୂର୍ଣ୍ଣାହୁତି ।

ପ୍ରାଣ ମୋର କେତେ ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ କଲବଲ

 ହୋଇଛି ସେଥିରେ

ମୋ ସାହାସକୁ ଖିନ୍ ଭିନ୍ କରୁଥିଲେ ନାନା 

କଳରଵ ମଧ୍ୟରେ ।

କେତେ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲି ଖୋଜିବାକୁ ସୁରକ୍ଷିତ

 ସ୍ୱର୍ଗର ଘର

ମନେ ପଡୁଛି, ଧ୍ୱଂସରେ ଭସ୍ମ ପାଲଟୁଥିବା ଆଶା

 ଗୁଡିକ ମୋର ।

ମଣିଷ ଜୀଵନ ସୁଖରେ ରହିବା ନୂହେଁ କେବେ 

ସହଜ ଗଣିତଟିଏ 

ପଢ ପୋଥି ପୁରାଣ, ଇତିହାସ, ନାହିଁ ସୁଖୀ 

ହେବାର ମନ୍ତ୍ରଟିଏ ।

ଲୁଚି ଯାଉ ଥିଲା ମୋର ସପନ ଗୁଡିକ ଘନ 

ମେଘ ଅନ୍ଧାରରେ

କଷ୍ଟ ଲାଗୁଥିଲା, ଭୁଲିଥିଲି ଦୁନିଆଟା ମିଛ ମାୟା 

ମୁଁ ଅଭିନୟ କରେ ।