ନାଆଁଟି ମୋର ଚିଠି

ନାଆଁଟି ମୋର ଚିଠି

ନାଆଁଟି ମୋର ଚିଠି

ଦିନ ଥିଲା ମୁଁ ଥିଲି ସଭିଙ୍କ

ଆପଣାର ଯେ ଅତି

ନାଆଁଟି ମୋର ଚିଠି ।

ଡାକଘରେ ଯେ ମୁଁ ମିଳଇ

ଘରେ ମେଜ ବା ଥାକରେ ଥାଇ

ଦୂରରେ ଥିଲେ କେହି ନିଜର

ଜାଣିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କ ଖବର

ମୋ ଉପରେ ମନ ଭାବନା

ଲେଖି ପକାନ୍ତି କିଛି

ନାଆଁଟି ମୋର ଚିଠି ।

ନିରକ୍ଷର ଯେ ନ ପାରେ ଲେଖି

କାହାକୁ କହି ଲେଖଇ ଚିଠି

ପକାଇ ଦିଏ ଡାକ ବାକ୍ସରେ

ଉତ୍ତର ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷା କରେ

ପିଲାଠୁ ବୁଢ଼ା ଦେଖନ୍ତି ମୋତେ

ବଳିଷ୍ଠ ଗଣ ମାଧ୍ୟମ ରୂପେ

ଥିଲି ସଭିଙ୍କ ସାଥୀ

ନାଆଁଟି ମୋର ଚିଠି ।

ଚିଠିରେ ଥିବା ମଧୁର ଭାଷା

କାହା ଜୀବନେ ଭରଇ ଉଷା

ପୁଅ ପାଖରୁ ଚିଠି ପାଇଲେ

ବାପା ମାଆଙ୍କ ପୂରଇ ଆଶା

ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ଚିଠି ରଖେ ସାଇତି

ପତ୍ନୀ ଭାବିକି ସ୍ମୃତି

ନାଆଁଟି ମୋର ଚିଠି ।

ବଢ଼ିଲା ଏବେ ଦୂରଭାଷ

ଚିଠି ପାଇଲା କ୍ରମେ ହ୍ରାସ

ଆଈ ସାଙ୍ଗରେ ଅଜା ଗପନ୍ତି

ଓଠରେ ତାଙ୍କ ସ୍ମିତ ହସ

ତଥାପି ଆଜି ଚାଲିଛି ଚିଠି

ଅଛି ମୋ ପ୍ରତି ପ୍ରୀତି

ନାଁଟି ମୋର ଚିଠି ।