ମୁନୀର ପାର୍ଥନା

ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମ ପଥେ

       ଘୋଟିଛି ଘନ ଅନ୍ଧକାର

ହୃଦୟ ଥରା  ଦୃଶ୍ୟ ନିତ୍ୟେ

      ଦେଖି କମ୍ପି ଉଠେ ପୟର l

ନିରବୀ  ଯାଇଛି ଧରା

      ଶୂନ୍ୟଗଗନେ ମିଳିଛି ହସର ଜୁଆର

ଚିନ୍ତାଗ୍ରସ୍ତ ବାଳୁତ ପ୍ରାଣ

      ପ୍ରଶ୍ନ କରଇ ପ୍ରଭୁ ନିରାକାର l

  ଦୟାମୟ  କରିଛ କି ରୋଷ

      ମରତେ ତୁମ ଘୋର ହା ହାକାର

ଭୁଲିକି ଗଲଣି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡଗୋସାଇଁ

      ଗଢିଥିଲ ସୁନ୍ଦର ସଂସାର l

ପ୍ରାଣେ ପ୍ରାଣେ ଭୀତ

      କରଇ ରାଜତ୍ୱ ପ୍ରସାର

ଅକ୍ଳେଶେ  ଗ୍ରାସ କରଇ

      ପ୍ରାଣ ଭୟଭୀତ ଜନର l

ତୁମରି ସନ୍ତାନ ସର୍ବେ

    ଆହେ ପ୍ରଭୁ କରୁଣା ସାଗର

ପିତୃ ଗୁଣେ କ୍ଷମ

    ତ୍ରୁଟି ଯଦି ହୋଇଛି ଆମ୍ଭର l

ସ୍ୱଜନେ ଦେଖିଣ କଷ୍ଟ

      ଲଭଇ ଅକଥ୍ୟ ବ୍ୟଥା ମନରେ

ହରହେ ସକଳ  କ୍ଳେଶ

    ପ୍ରାର୍ଥନା କରେ ମୁଁ କାତରେ l

ସାତ ବୟସୀ  ମୁନୀ

   ଏ ସର୍ବ ଲେଖଇ ପତ୍ର ରେ

ସନ୍ତର୍ପଣେ   ଥିରେ ଅର୍ପଣ

      କରଇ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ପାଦପଙ୍କଜ ରେ l

ବାଳୁତ ମନେ ବିଶ୍ୱାସୀ

    ପ୍ରଭାତେ ଖୋଲେ ଠାକୁରଙ୍କ ଦ୍ୱାର

ଉଲ୍ଲାସେଉଚ୍ଚଳି ମୁନୀ

  ପାଗଳିନୀ ପରି କହେ ପାଇଛି ଉତ୍ତର l

ଘଟିବ ସର୍ବ ମଙ୍ଗଳ

       ପତ୍ର ଉପରେ ପୁଷ୍ପ ହାର

ନାଶିଣ ସକଳ ସନ୍ତାପ

      ପ୍ରକାଶିବେ ପ୍ରଭୁ ହରିହର l

ଧର୍ଯ୍ୟ ଧରିଣ ମନେ

     ଏ ବିପତ୍ତି କାଳରେ

ଅଟଳ ଦମ୍ଭ  ଭରି ଦିଅ

       ସମସ୍ତ ଆରତ ପ୍ରାଣରେ l

କଣ୍ଟକିତ  ପଥ ଆମ

         ହେବ ପୁଷ୍ପେ ଭରା

କଟିବ ଘୋର  ଅନ୍ଧାର

      ପ୍ରକାଶେ ହସି ଉଠିବ ମୋ ଧରା l