ମୁଁ ନିଝୁମ ରାତିର ଅଭିସାରିକା
ମୁଁ ନିଝୁମ ରାତିର ଅଭିସାରିକା
ମୁଁ ଝରା ଶେଫାଳୀ ଶୁଭ୍ର ସକାଳର
ରଜନିଗନ୍ଧାର ପ୍ରେୟସୀ କନ୍ୟା
ମତେ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖିବା ମନା
ଏଠି ସ୍ଵଇଚ୍ଛାରେ ବଞ୍ଚିବା ମନା
ମୋ ପାଇଁ ଅନେକ ସରହଦ ସୀମା
ମୁଁ ନିଝୁମ ରାତିର ଅଭିସାରିକା
ମୋ ସ୍ଵପ୍ନ ସବୁ ଦଳା ହୋଇଯାଏ
ଭଙ୍ଗା କୁଡିଆର ବନ୍ଧ କଠରୀରେ
ମାର କାନିଟା ଅଲଡା ହୋଇଯାଏ
ନିଜର ଲୋକଙ୍କ ମୁଠାଏ ଭାତ ପାଇଁ
କେବେ ମଦବତଲ ଓ ମାଂସ ପାଇଁ
କେଇଟା ଟଙ୍କାରେ ବିକା ହୋଇଯାଏ
କେବେ କେବେ କପାଳ ଚମକେ
ମିଛ ସିନ୍ଦୂର ବିନ୍ଦୁ, ବାହାବେଦିରେ
ମୁଁ ଆବିଷ୍କାର ହୁଏ ବିଦେଶ ମାଟିରେ
ବନ୍ଦ କଠରୀର ଫୁଲ ବିଞ୍ଛଣାରେ
କେବେ କେହି ଉଦ୍ଧାର କରନ୍ତି କେବେ
ଲୁପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ନିଜ ଭାଗ୍ୟ ନେଇ
ଅନେକ ସ୍ଵପ୍ନ ଧୂଳିସାତ ହୋଇଯାଏ
ଚିକମିକ ଆଲୁଅ ଆଢୁଆଳରେ
ବାର ଡେନ୍ସର କହ ଓ ଆଖି ଲୁହରେ
କେବେ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ବୁହା ହୋଇଥାଏ
ବାହାର ରାଜ୍ୟକୁ ଟ୍ରକ ଡାଲାରେ
ଦାଦନ ଶ୍ରମିକର ମିଛ ବାହାନାରେ
ପତୁକ ପରିକା ଜଳିବାକୁ ହୁଏ
ଲେଲିହାନ ହମଶିଖାର ଝାସରେ
କିଛି ଦୋଷ ନଥାଇ ମଧ୍ୟ ମତେ
ଦେବାକୁ ପଡିଥାଏ ବାରମ୍ବାର
ସତୀସୀତା, ଯାଜ୍ଞେଶ୍ବନୀ ପରିକା
ସାରା ଜୀବନ ଅଗ୍ନି ପରୀକ୍ଷା
ମୁଁ ନିଝୁମ ରାତିର ଅଭିସାରିକା
ସସ୍ମିତା ରାଉତ
ସୋର, ବାଲେଶ୍ବର