ମୁଁ ନାରୀଟିଏ କହୁଛି

ମୁଁ ନାରୀଟିଏ କହୁଛି 

କେତେବେଳେ କନ୍ୟା, ଜାୟା, ଭଗିନୀ ତ ଆଉ 

      କେତେବେଳେ ଜନନୀ 

ଗୋଟେ ଜୀବନରେ ଏହିପରି ମୋର

      ଅନେକ ଚରିତ୍ରର କାହାଣୀ ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଚରିତ୍ରକୁ ନିଖୁଣ ରୂପେ ସଂପାଦନ 

       କରିବାରେ ବଳାଇଥାଏ ମନ

କିନ୍ତୁ ପଦେ ପଦେ ଏ ପୁରୁଷ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ସମାଜରେ 

        କେହି ନ ଚିହ୍ନେ ମୋ ଗୁଣ । 

ମୁଁ ବି ମଣିଷଟିଏ, ଅନେକ ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷା ନେଇ 

        ଯାଏଁ ଶାଶୁଘରକୁ 

ଜୀବନର ଅଠର, କୋଡିଏ ବର୍ଷ ଅତିକ୍ରାନ୍ତ କରି 

      ଯାଏ ନୂଆଁ ଏକ ପରିବେଶକୁ ।

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଜର କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରି 

       ଲାଗିପଡେ ମୋର କାର୍ଯ୍ୟରେ 

କିନ୍ତୁ ନିଜେ ନାରୀ ହୋଇ ଶାଶୁ ନଣନ୍ଦ 

        ଶୁଣାନ୍ତି କଟୁ ମର୍ଜିରେ ।

ମୋର ସରଳ, ନିଷ୍କପଟ, ଭୋଳା ହୃଦୟର ସୁଯୋଗ 

        ଝାମ୍ପି ନିଅନ୍ତି ସେମାନେ 

ମୋ ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ବି ଚାପ ପକାଇ ଟାଣନ୍ତି ନିଜ ପକ୍ଷକୁ 

         ବିଷ ଭରି ତାଙ୍କ ମନେ । 

ସମସ୍ତେ ମିଳିମିଶି ଯୌତୁକ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ଦେଇ ନ ପଛାନ୍ତି 

          ଜୀବନ ଜାଳିବାକୁ ମୋର 

ଅବା ତାଙ୍କ ଶାସ୍ତି ଆଉ ମିଥ୍ୟା ଅପବାଦ ନ ପାରି ସହି      

ନିଜେ ହାରିଯାଏ ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମର ।