ଝରକା ସେପାଖେ

ବାହାରେ ମୌସୁମୀର ମେହେଫିଲ 

ମେଘର ଗଜଲ୍ 

ଫୁଲ ପ୍ରଜାପତିଙ୍କ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଆଳାପ 

ବରଷା ବଧୂର ରିମ୍ ଝିମ୍ 

ପାଉଁଜିର ସ୍ବର ।

ଶାଗୁଆ ଓଢ଼ଣୀ ଫାଙ୍କରୁ 

ଧରଣୀରାଣୀର ଲାଜୁଆ ଚାହାଁଣୀ 

କୋଳାହଳର କଲ୍ଲୋଳ ।

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଭିତରେ ଖୁବ୍ ଏକାକୀ 

ନିସ୍ତବ୍ଧତାର ନାଗଫାଶରେ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ

ମୌସୁମୀର ମାଦକତା 

ପହଞ୍ଚିପାରୁନି ମୋ ଯାଏଁ  ।

 ମୁଁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଶୁଣିପାରୁଛି ଦୂର ଦିଗ୍ ବଳୟରୁ

ଭାସିଆସୁଥିବା ଏକ ଭିନ୍ନ ପ୍ରତିଧ୍ଵନି

କେନ୍ଦରାର କରୁଣ ରାଗିଣୀ 

କେଉଁ ଏକ ଅଭାଗିନୀର 

ଦରଦୀଭରା ଉଜୁଡା କାହାଣୀ ।

ବୁଢ଼ା ଶଙ୍ଖାରୀର ଚିହ୍ନା ଚିହ୍ନା ସ୍ବର 

ମାଆ ଦୁଆର ଖୋଲ 

ଦୁଆରଖୋଲ ମାଆ 

ତୁମେ କହିଥିବା " ଉସ୍ ମାନ୍ ତାରା " 

ଶଙ୍ଖା ଆଣିଛି ଦେଖ ମାଆ 

ଭାରି ମାନିବ ତୁମ ହାତକୁ 

ନାଇ ଦେଖ ମାଆ ।

   ଏ କ'ଣ ?

ଭିତରୁ ଏକ ବୁକୁଫଟା ସ୍ବର 

କାରୁଣ୍ୟ ବିଳାପ 

କୋହଭର୍ତ୍ତି କଣ୍ଠରେ ଆର୍ତ୍ତଚିତ୍କାର 

ନାଇଁ ନାଇଁ ମଉସା ଲୋଡା ନାହିଁ 

ଫେରିଯାଅ ତୁମେ ସେ ଆଉ ନାହାନ୍ତି ।

ଵିଧିଲିପିର ବିଡମ୍ବନା ଏ କରୋନା

ତାଙ୍କୁ କରିଦେଇଛି " ଆସ୍ ମାନ୍ ତାରା " 

କୁହ କୁହ ମଉସା ଆଉ 

କାହା ପାଇଁ ମେଲିଵି ରୂପର ପସରା ।

ଫଗୁଣ ବି ଯାଚୁଥିଲା ସିନ୍ଦୂର ଫେରେଇଛି ତାକୁ ନଖୋଲି 

ମୋ ଦାଣ୍ଡ ଦୁଆର

ନିୟତି ହେଇଛି କ୍ରୁର 

ଲିଭିଛି ପାଦରୁ ଅଳତା ଗାର

ଶଙ୍ଖା ଆଉ ସିନ୍ଦୂର ଏବେ 

ମୋ ପାଇଁ ସାତପର । 

ଏ ଵେରଙ୍ଗୀ ଜୀବନରେ ସେ 

ରଙ୍ଗସଵୁ ଦେଖିଲେ 

କାଇଁ କେଜାଣି ଲାଗୁଛି 

ଭୀଷଣ ଭୟଙ୍କର 

ଡର ଆଉ ଡର  

ଅଜଣା ପଥର 

କିଟ୍ କିଟ୍ ଅନ୍ଧାର ।