ଅହଲ୍ୟାମାନେ ତ

ଏମିତି ଫି ସନ 

ଶୀତ ଆସେ ଆଉ ଫେରିଯାଏ

ଆଗକୁ ବେଶୀ ବେଶୀ ଆସିଵ

ଆଉ ମହମହ ଵାସି !

  ଧେତ୍ ସେ ପଉଷ 

ଋଷୁ ଅବା ହସୁ

କି ଯାଏ ଆସେ ।

ଅହଲ୍ୟାମାନେ ତ ଆଜୀବନ

ଅକାମୀ ଆଉ ଅଭାଗିନୀ ।

ଶୀତର ସରାଗକୁ 

ସେମାନେ କ'ଣ 

ଛୁଇଁ ପାରନ୍ତି ନା 

ତା ' ମିଠାପଣକୁ 

ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଅନୁଭବ କରିପାରନ୍ତି ।

ସାଥି ଟିଏ ଵିନା ତ 

ଶୀତର ସ୍ପର୍ଶ ଉତ୍କଟ ବିଷ ।

କେଜାଣି ଶୀତ ଯଦି କେବେ

ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମ ହୋଇ ଆସନ୍ତା

<

Advertisement

p>    ହୁଏତ

ଅନେକ ଲୁହ ଏକାଠି ହୋଇ 

ହସର ନଈଟିଏ ଵୁହନ୍ତା

ପଉଷ ପାଉଁଜି ପିନ୍ଧନ୍ତା

ତା ..ଧିନ୍ ..ଧିନା ନାଚନ୍ତା

ପୁଳା ପୁଳା ପ୍ରେମ ଵାଣ୍ଟନ୍ତା ।

ଆଉ ଅଲୋଡା ଅଭାଗିନୀ ମାନେ 

ଅହଲ୍ୟାକୁ ବାରଵାର

ଵରିନିଅନ୍ତେ

 ଯଥେଷ୍ଟ କଳଙ୍କିତା ହୁଅନ୍ତେ

ହୁଅନ୍ତୁ ପଛେ ହୀନସ୍ତା ଓ ଶାପଗ୍ରସ୍ତା

   କିନ୍ତୁ ଏକ 

ଅମୃତମୟ ଆତିଥେୟତାକୁ 

ପ୍ରତୀକ୍ଷା କରନ୍ତେ

ଥରେ କିମ୍ବା ଦୁଇଥର ନୁହେଁ

  ଯାବତ୍ ଜୀବନ ।