ଶୀତରାତି

ଧାନ ବଦାଡିରେ    ପହ୍ଲା କରିଥିଲି

    ଧାନକୁ ଜଗିବି ବୋଲି

ଥିରି ଥିରି ହୋଇ    ଶୀତୁଆ ପବନୁ

    ତ୍ରାହି ପାଇଯିବି ବୋଲି || 

ମାର୍ଗଶିର ମାସେ    ମାତା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୂଜି

     ସୁନାର ଫସଲ କାଟି

ହାତୀ ବାର୍ ହା ଠାରୁ   ଧାନ ରକ୍ଷାକରି

     ଖଳାରେ ବଦାଡି ଭେଟି ||

ପଉଷ  ମାସର    ଶୀତୁଆ ସଞ୍ଜରେ     

     କାଠ ଦେହେ ନିଆଁ ଜାଳି

ବସିଥିଲି ମୁହିଁ   ତାହରି ପାଖରେ

    ଉଷ୍ଣତା ଲଭିବି ବୋଲି ||

ନୀଳ ଗଗନରେ       ତାରାଗଣ ମେଳେ

     ଜହ୍ନ ହସି ଖିଲି ଖିଲି

ସତେକି ଆକାଶେ     ସହସ୍ର ଦୀପାଳି

    ଦେଇଅଛି ସିଏ ଜାଳି ||

ଛାଇ ଆଲୁଅରେ      ପାଦ ଚାପି ଚାପି

     ପିନ୍ଧି ତୁମେ ନୀଳ ଶାଢୀ

ସରାଗରେ ତୁମେ       ଦେଇ ଯାଉଥିଲ

        ଗରମ ଗରମ ମୁଢି||

ଉଦାସ ପ୍ରାଣରେ   ରଚିଣ ଲହଡି

      ତୁମରି ଓଠର ହସ

ଧୋଇ ଦେଉଥିଲା     ହସର ଲହରୀ

      ମନ ସିନ୍ଧୁ ତଟଦେଶ ||

ନିଶାଗମେ ନିଶା     ଦେବୀ ପିନ୍ଧିଥିଲା

      ତାର ଘନ କଳା ଶାଢୀ

ତାରାଗଣ ମେଳେ     ଜହ୍ନ ହସୁଥୁଲା

     ଶୁଭ୍ର ଜୋଛନା ବିଛାଡି ||

ପଉଷ ପୀୟୁଷ      କାକର ବିନ୍ଦୁରେ

     ଭିଜି ଦୃମଦଳ ଘାସ

ଶୁଭ୍ର ଜୋଛନାରେ      ପାରଦ ଧଉତ

      ପ୍ରାୟ ଗିରି ବନ ଦେଶ ||

ଆମ ଗାଆଁ ମୁଣ୍ଡ    କିଆ ଗୋହିରୀରୁ

      ହୁକେ ହୋ ରଡି ଛାଡି

ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ   ସୂଚାଇ ଦିଅନ୍ତି

      ଶୀତ ଆସୁଅଛି ମାଡି ||

ଶୀତୁଆ ପବନ    ଦୂରୁ ବୋହିଆଣେ

    ପାର୍ବତ୍ୟ ଝରଣା ନାଦ

ଧୀରେଧୀରେ ପୃଥ୍ବୀ    ନିରବ ହୁଅଇ

    ଶୁଭେ ବନ୍ୟଜୀବ ଶବ୍ଦ ||

ଶୀତର ପ୍ରକୋପ    କ୍ରମଶଃ ବଢଇ

      ଯେତିକି ବଢଇ ରାତି

ଗରିବ କଷଣ      ସେତିକି ବଢଇ

     ବସେ ରଡ ନିଆଁ କତି ||

ଆକାଶରେ ଜହ୍ନ     ତାରାଗଣ ସାଥେ

      ଆସି ଯାଏ ସବୁ ରାତି

ପହ୍ଲାର ଭିତରେ     ନଡାର ଶେଯରେ 

     ନିଦ୍ରାକୋଳେ ବିତେ ରାତି ||