ମୁଁ ଏକ ସୁଦୂର ଯାତ୍ରୀ

ମୋ ପାପର ଦଗ୍ଧ ଅନଳେ 

ମୁଁ ଯେ ନିତି ଜଳି ପୋଡ଼ି ମରେ ।

ଦୁଃଖର ଅତଳ ସାଗରେ ମୁଁ

ଏକାକୀ ନାଆ ମୋର ଚାଳେ 

ସାହା ହୀନ ସାଥି ହୀନ କିଛି ନାହିଁ ଜାଣେ

କେତେ ଝଡ଼ ଗଲାଣି ବହି ଲାଭ କ୍ଷତି ନାହିଁ ଗଣେ ।

ବହୁ ଦୂର ଯିବା ପାଇଁ ହେବ 

ବହୁ କଥା ଅଛି ମୋର ବାକି 

ବହୁ କାବ୍ୟ ଲେଖିବାରେ ଅଛି 

କିଏ ଜାଣେ ପାରିବି ନା ଲେଖି ।

ଯେତେ ଯାହା ଘଟିଗଲା 

ଭାବିବାକୁ ବେଳ ମୋର ନାହିଁ

ସାଙ୍ଗ ସାଥି ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ 

କିଏ କେତେ ଗଲେ ଜାଣେ ନାହିଁ ।

ମୋ ଦୁଃଖର ଗୁରୁ ଭାର ବୋହି ମଥା ପରେ

ମୁଁ ଏକ ସୁଦୂର ଯାତ୍ରୀ ଯିବି ବହୁଦୂରେ ।

   ------୦-----