ମୁଁ ବି ପୀଡ଼ିତା

କାଳର କୁହୁଡ଼ି ହଟେଇ ଦେଖ

କି ଇତିହାସର ଧ୍ୱଂସାବଶେଷ

ପୁରାଣ ଓ କିମ୍ବଦନ୍ତୀର ପୃଷ୍ଠାରେ,

ଲିପିବଦ୍ଧ ଅନେକ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଅନୂଢ଼ା ସ୍ୱର...

ଏବେବି ଅପମାନର ବହ୍ନିରୁ

ରହି ରହି କୁହୁଳି ଉଠୁଛି

ସେ ଶୋଷିତ ଆତ୍ମାର ଉତକ୍ଷିପ୍ତ ଡାକ !

ଶ୍ରାପିତ ଅହଲ୍ୟା ମାଗେ ନ୍ୟାୟ...

କାମୁକ ଇନ୍ଦ୍ରର ଛଳନାରେ ସମ୍ଭୋଗ

ସେ ନାରୀର ବିଦଗ୍ଧ ଆତ୍ମା

କାଳ କାଳ ପାଇଁ କଳଙ୍କିତ

କି ଉତ୍ତର ଦେବ ଆଗପିଢ଼ିକୁ ?

ଅମାବାସ୍ୟାର ବହଳ ଅନ୍ଧାର

ଚକ୍ରାନ୍ତ ଥିଲା ଲମ୍ପଟ ପୁରୁଷର

ଧର୍ଷିତ ହେଲା ଯେବେ ବିବଶ ମୋହ

ଭର୍ତ୍ସିତା,ତିରସ୍କୃତ ତା'ର ପତ୍ନୀର ଅସ୍ତିତ୍ବ

ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ ପଥରେଇଗଲା

ଏକ ଜୀବନ୍ତ ନାରୀତ୍ବ....

ଅଭିଶପ୍ତ ନାରୀ,

ଅଭିଶପ୍ତ ତା' ସତୀତ୍ଵ !

ନୀରବ ବିଳାପ କରେ

ପାଷାଣି ଅହଲ୍ୟା.....

ମୁଁ ବି ପୀଡ଼ିତା !