ବିଶ୍ବାସର ଈଶ୍ୱର

ଦିନେ ସବୁ ଚରିତ୍ର ଦୁରେଇ ଯିବେ

ଶେଷ ପାହାଚରେ ତୁମେ ଆଉ ମୁଁ

ପୁଣି ମୁହାଁ ମୁହିଁ

ଏକ ଅଲେଖା, ଅକୁହା ବୁଝାମଣାରେ

ପ୍ରଥମ ପାହାଚର ବିଶ୍ୱାସକୁ ନେଇ !

ମୁହଁଖୋଲି କହେନି, ନା କରିଛି ଅଳି

ଦିଅ ଯାହା ପ୍ରାରବ୍ଧ ମୋ'ର ,

ସବୁ ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜା ତଳେ ହିଁ ଲୁଚିଥାଅ

ଅର୍ନ୍ତମନର ଆଇନା ହେଇ ,

ବାଟ କଢେଇ ନେବାକୁ ହାତ ତୁମେ ଧର !

ମୁଁ ଶୋଇଯାଏ, ତୁମେ ଚାହିଁଥାଅ ବୋଲି

ପଲକ ପଡେନି ତୁମ ଚକାନୟନରେ

ଆଶ୍ୱାସନାର ନରମ ଚାଦରରେ

ଘଣ୍ଟ ଘୋଡେଇ ରଖ ମୋ' ସୂକ୍ଷ୍ମ ହୃଦୟ

ନିଶ୍ଚିନ୍ତତାର ସ୍ବପ୍ନ ଦିଅ ମୋ ଆଖିରେ !

ମୁଁ ଝୁଣ୍ଟୁଥାଏ ବେଳ ଅବେଳରେ,

ତୁମ ଅଧାଗଢ଼ା ଗୋଡ଼ର ଯନ୍ତ୍ରଣା ନେଇ

ତୁମ ଅଧାଗଢା ହାତ ବଢ଼ିଆସେ

ପଥ ର ପଥରକୁ ଆଡ଼ କରିଦେବାପାଇଁ

ଅପୂର୍ଣ୍ଣତାରେ ବି ମୁଁ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀଇଁଯାଏ

ତୁମ ସାଙ୍ଗେ ସମ୍ପର୍କର ଅଭିମାନରେ !

ସବୁ ସମ୍ପର୍କର ଉର୍ଦ୍ଧରେ ନୁହଁ ,

ତୁମଠି ହିଁ ଗଢ଼ିଛି ଭିତ୍ତିଭୂମି ସମ୍ପର୍କର

ତୁମ ଆଗେ କାନ୍ଦିପାରେ, ରାଗିପାରେ ତୁମକୁ

ନିବିଡ଼ତାର ଡୋରରେ ବାନ୍ଧିଛି ତୁମକୁ

ହେ ମୋ ବିଶ୍ବାସର ଈଶ୍ବର !

--- ରଞ୍ଜିତା ମିଶ୍ର