ମୁକ୍ତ ବିହରଣ

ମୁକ୍ତ ବିହରଣ ମନ ଆକାଶରେ     

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁଷରେ ତୁମେ ଖୋଜ ଯେଉଁ ରଙ୍ଗ

ସେ' ରଙ୍ଗେ ଭିଜେଇ  ନିଜକୁ ହଜେଇ

ପାଇବାକୁ ଚାହେଁ ସଙ୍ଗ ।

ରଙ୍ଗର ବର୍ଣ୍ଣାଳୀ    

ଦେଖିବାକୁ ଭାଳି ଉଚ୍ଛନ୍ନ ହେଲାଣି ମତି

ଆସ ପ୍ରିୟତମ     

ସପ୍ତରଙ୍ଗେ ରମ ଲିଭାଅନି ଆଉ ବତୀ ।

ତୁମ ଦେହେ ଲେଖା  

ଚଉଷଠି ରେଖା ଦେଖୁଥିବି ବାରମ୍ବାର

କେତେ ଅନୁରାଗୀ   

ଜାଣିବାର ଲାଗି ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଏ' ଅଭିସାର ।

ଆଖି ପରେ ଆଖି 

ଯାଇଥିବ ଲାଖି ଝୁଙ୍କିବନି ଯେବେ ବେକ

କାମାନଳେ ହୁତି    

ଦେବା ଅନୁଭୂତି ଲଭି ସିନା ହେବା ଏକ ।

ସମ୍ଭୋଗ ସମୟେ   

ରହିବିନି ଭୟେ ନୀରବରେ ଏହିଥର

ପ୍ରେମ ସମ୍ଭାଷଣେ   

ମଜ୍ଜିଯାଇ କ୍ଷଣେ ହେବା ହେ ନିବିଡ଼ତର ।

ତୁମ କରସ୍ପର୍ଶେ   

ମୋର ପ୍ରତିଅଂଶେ ଖେଳିଯାଉ ଶିହରଣ

ଆଜି ଏ' ଲଗନେ   

ଆନନ୍ଦ ମଗନେ ଲୋଡ଼ା ମୁକ୍ତ ବିହରଣ ।

ଅଧରେ ମିଳନେ   

ଶୃଙ୍ଗାର ଶୀଳନେ ଉଚ୍ଚାଟନ ହେଉ

କିଛି ବିଭୁଦତ୍ତ ଏହି    

ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ କି କେହି ମହିଳା ନପାରେ ଇଚ୍ଛି ?