ପ୍ରୀତି

ଆଜି ବି ରଖିଛି ତୁମ ପ୍ରତିଛବି ହୃଦୟ ମୋ

କୋଣେ କୋଣେ,

କାହିଁ ଗଲ ସାଥି ଆଧାରଖି ପ୍ରୀତି ଦୁଃଖ ଦେଇ

ଏ ଜୀବନେ ।

ଜୀବନଟା ଲାଗେ ଫିକା ଫିକା ରଙ୍ଗର ଶୁଖିଲା ପତ୍ର , 

ନାହିଁ ତୋ ପ୍ରୀତିଭରା ସ୍ପର୍ଶ ଭରିବାକୁ ଜୀବନ୍ତ ।

ଅନେକ ଚେହେରା ଦେଖିଛି ଏ ଆଖି 

ହୃଦୟ ଘର ବନେଇଛି ତୋତେ ନେଇ ରଖି ।

ମୃହୁତ୍ୱକେ ତୋ ପ୍ରୀରତିର ପ୍ରୀତି ହଜାଇଦେଉଥିଲା

ମନର ସ୍ଥିତି 

ଆଜି ବି ମୁଁ ପାଗଳ ପ୍ରେମୀ ପରି ଖୋଜୁଛି ତୋ ପ୍ରୀରତି ସାଥି ।

ଚାତକି ରହିଛି ଚାହିଁ ପ୍ରୀରତିର ଛିଟା ବରଷିବା ପାଇଁ, 

ବୌଶାଖର ରଶ୍ମି ଆସି ଜାଳିଦେଲା ସବୁକିଛି ।

ଭାବିଥିଲି ତୋ ପ୍ରୀରତି ପରଶେ ନେଇ ତୋଳିବି

ମୁଁ ସୁନା ନଅର,

ସେ ନଅର କଳ୍ପନା ବଶୀଭୂତ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ତୋ ସ୍ୱାର୍ଥ ପ୍ରୀରତିରେ ।

ଭଲ ତ ପାଇଛି, ହୃଦୟେ ତୋ ନା ଲେଖି ଦେଇଛି, 

ସ୍ୱାର୍ଥ ପ୍ରୀରତି ଦେଖି ହୃଦୟ କି ତାକୁ ଲିଭେଇ ପାରୁଛି ।

ଆଶା ଅଛି ଏଇ ଜୀବନରେ ହେବ ତୋ ସହ ଦେଖା 

ପଚାରି ବୁଝିବି କଣ କମ ଥିଲା ମୋ ପ୍ରୀରତିର ଭାଷା ।