ମଶା ଓ ସାପ

ମଶାଟିଏ ଦିନେ ଗୀତ ଗାଇଗାଇ ଆସି,

ସାପର ଫଣାରେ ବସିଗଲା ହସିହସି |

ସାପ ରହିଥିଲା ଆଖି ମଟମଟ କରି,

ତା’ ଆଖିକୁ ଦେଖି ମଶା ଯାଇଥିଲା ଡରି |

ଶରଧାରେ ସାପ ତାକୁ କହିଲାରେ ମଶା,

ମୋ ମଥାରେ ବସିଗଲୁ ଲାଗେ ମୋତେ ଈର୍ଷା |

କୁଆଡ଼େ ଯାଉଛୁ କହ ଲାଗୁଛି କି ଥକ୍କା ?

କିଏ ତୋତେ ଗୋଡ଼େଇଲା, ଦେଇଛି କି ଧୋକା ?

ତୋର ଡେଣା-ଗୋଡ଼ ଅଛି ଗୀତ ଗାଇପାରୁ,

ମଣିଷ ଦେହରୁ ପୁଣି ରକ୍ତ ପାନକରୁ |

ତୋ ପରି ମୁଁ ଭାଗ୍ୟବାନ ହୋଇପାରି ନାହିଁ,

ବେଙ୍ଗ ଶିକାର ଖୋଜୁଛି ବଣ-ବୁଦା ଯାଇ |

ମଶା କହିଲା-ଭାଇରେ, କରିବୁନି ଦୁଃଖ,

ମୋ କଥା ଶୁଣିଲେ ତୁହି ପାଇଯିବୁ ସୁଖ |

ମଣିଷ କାନରେ ଗୀତ ଗାଏ ଗୁଣୁଗୁଣୁ,

ମଣିଷ ମାରନ୍ତି ତାଳି ଗୀତ ଶୁଣୁଶୁଣୁ |

ତାଙ୍କ ତାଳି ଶୁଣି ମୋର ମନ ଖୁସିହୁଏ,

ଲୁଚିଲୁଚି ମିଠାରକ୍ତ ପେଟେ ପିଇନିଏ |

ମୋର ଗୀତର ପାଉଁଣା ପାଇଯାଏ ମୁହିଁ,

ମାରିବାକୁ ଚାହିଁଲେ ବି ସିଏ ପାରେନାହିଁ |

ଯଦି କାହା ଚାପୁଡ଼ାରେ ପଡ଼ିଯାଏ ଥରେ,

ଅମର ସହିଦ ହୋଇ ରହେ ତାଙ୍କଘରେ |

ମଶା କଥା ଶୁଣି ସାପ ଲାଜେ ସଢିଗଲା,

ଭାଗ୍ୟବାନ ନୁହେଁ ଭାଗ୍ୟହୀନ ତୁ କହିଲା |

ମିଛୁଆ ତୁ ଜୀବାଣୁକୁ ନେଇଥାଉ ବୋହି,

ରକ୍ତ ପିଇ ମାଡ଼ଖାଇ ମରିଥାଉ ତୁହି |