ମୃତ୍ୟୁ

ଜନ୍ମ ପରି ମୃତ୍ୟୁ

ଏକ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ

ତଥାପି ଜନ୍ମକୁ ନେଇ

କେତେ ଖୁସି ,ଆଶା ଓ ଭରସା

ଅସୁମାରୀ ସ୍ବପ୍ନ,

ଆନନ୍ଦ ର ଲହରୀ

ମୃତ୍ୟୁ.....ପୁଣି ଅକାଳ, 

ସୃଷ୍ଟି କରେ ଭୟ ,ଦୁଃସ୍ଥିତି

ଆଖିପିଛୁଳା ରେ ଭାଙ୍ଗି ଯାଏ

ଯେତେ ଯେତେ ସ୍ଵପ୍ନ,

ଅଧାଗଢ଼ା ସଂସାର ର 

ବିବଶ ଆର୍ତ୍ତ ନାଦ

ଲୁହ ଏବଂ ଲହୁ

ହୋଇଯାନ୍ତି ଏକାକାର

ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇପାର ସତ୍ୟ

ସେ ସତ୍ୟ କୁ ସାମ୍ନା କରିବା

ଏକ ଭୟଙ୍କର ଅନୁଭୂତି

ମୃତ୍ୟୁ ବିନା ନିମନ୍ତ୍ରଣ ର

ଅତିଥି,ପହଞ୍ଚି ଯାଏ ଅବେଳ ରେ

କାହା କୋଳ କରି ଶୂନ୍ୟ

ପୋଛି ଦିଏ କା ମଥା ସିନ୍ଦୂର

ଭଉଣୀ ଠୁ ଭାଇ ନିଏ

ରକ୍ତ ର ସମ୍ପର୍କ କୁ ଛିନ୍ନ କରେ

ଗୋଟିଏ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ରେ

ହସ ଖୁସି ର ସଂସାର ରେ 

ଭରିଦେଇ ଦୁଃଖ ର ବନ୍ୟା

ରାତି ଦିନ ଝୁରି ବାକୁ 

ସମ୍ପର୍କ ର ଅଲିଭା ସ୍ମୃତିକୁ

ମୃତ୍ୟୁ ତୁମେ କାହିଁକି

ଏପରି ଆଲିଙ୍ଗନ କର

ଜାଳି ଦେଇ ସବୁ ବର୍ତ୍ତମାନ 

ଅଧା ଦେଖା ସ୍ବପ୍ନକୁ ଅଣଦେଖା କରି

ସମୟ ର ସ୍ରୋତ ରେ 

ଭସାଇ ନିଅ କେତେ

ଆପଣା ର ଲୋକଙ୍କୁ

ବୁଝି କି ପାର ନା ! କାହା ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ

ସହି ପାରିବା ସାମର୍ଥ୍ୟ କୁ

ଆତ୍ମୀୟ କୁ ହରାଇବାର ଦୁଃଖ କୁ

ଝରି ଯାଉଥିବା ଲୁହ କୁ

ମରିବା ଠାରୁ ବଞ୍ଚିବା 

ହୋଇଯାଏ ଭୟଙ୍କର

ଆପଣା ର ସ୍ମୃତି ରେ