ଭାବ ଡୋର

ଯେତେ ଦେଖୁଥିଲେ ମନ ଭରେ ନାହିଁ

ନିତି ଲାଗୁଥାଉ ନୂଆ

କି ମନ୍ତର ଜାଣୁ କଳା ଯାଦୁଗର

ଘଡିକେ କରୁ କିମିଆ ।

ବଡ ଦାଣ୍ଡେ ତୋର ପାଦ ପଡିଗଲେ

ମନଟା ହୁଏ ଅଧିର

ବାଇଶି ପାହାଚ ଚଢିଗଲା ପରେ

ଭୁଲିଯାଏ ଦୁଃଖ ମୋର ।

ବଡ଼ଦେଉଳରେ ଭକ୍ତଙ୍କ ଭିଡରେ

ଶ୍ରୀମୁଖକୁ ଦେଲେ ଚାହିଁ

ସ୍ବପ୍ନଟିଏ ଅବା ସତେ କି ଦେଖୁଛି!

ଏହି କଥା ଭାବୁ ଥାଇ ।

ମନ ମୋର ହୁଏ ତୋହରି ସମ୍ମୁଖେ

ନିତି ହେଉଥାନ୍ତି ଠିଆ

ତୋ ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶେଇ କହନ୍ତି

ଆ ମୋ' ପାଖକୁ ଥରେ ଆ ।

ଭଲ ମନ୍ଦ ଛନ୍ଦ  ନ ଜାଣଇ କିଛି

ବୁଝେ ନାହିଁ ପାପ ପୁଣ୍ୟ

ଛନ୍ଦାଚରଣ ହେ ତୋର ଭାବ ଡୋରେ

ବନ୍ଧା ମୋର ଏ ଜୀବନ ।।