ସ୍ବାବର୍ତ୍ତନ

ସେ ଆସେ ନାହିଁ -

ଯାଏନା ବି, ରହିଥାଏ

ନିଶ୍ଚୁପ ନିଶ୍ଚଳ,

ମୁଁ ତା'କୁ ଅତିକ୍ରମ କରୁଥାଏ

ମୋ ଆୟୁଷର ପରିଧି

ମୁହୂର୍ତ୍ତ , ମିନିଟ୍,

ଘଣ୍ଟାର କଣ୍ଟାରେ

ମାସ ବର୍ଷ ଯୁଗ ଶତାବ୍ଦୀରେ

ସେ ଯେମିତି - ସେମିତି

ସ୍ଥିର ଅବିଚଳ ।

ବିତିଲାଣି ନିୟୁତ ନିୟୁତ ବର୍ଷ

ବଦଳିଲାଣି କେତେ କେତେ ଥର

ବିଶ୍ଵ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ସ୍ଵରୂପ

ସେ ଦେଖୁଛି ;

କେତେ କେତେ ନୂତନ ସର୍ଜନା

ବିନାଶର ଚିତ୍ରିତ ବିନ୍ୟାସ,

ଅନ୍ତରରୁ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷ ଯାଏ

କେତେ କେତେ ଥର

ଉଭାନ୍ ହେଲାଣି- ପଞ୍ଚ ମହାଭୂତ,

ତଥାପି ଜୀବନ୍ତ ଅଛି

ତା ' ଭିତରେ ଖୁନ୍ଦା ଖୁନ୍ଦି

ଲେଖା ଇତିହାସ ।

ସେ ନୁହେଁ ଅତୀତ

କିମ୍ବା ଅମାଚ୍ଛନ୍ନ ସୁପ୍ତ ଭବିଷ୍ୟତ,

ସେ ଏକ ଧାରା- ଅପ୍ରବାହ

ଚିରକାଳ ନିତ୍ୟ " ବର୍ତ୍ତମାନ "

ଅବିନାଶୀ ସତ୍ୟ ।।

ଅତୀତ ଓ ଭବିଷ୍ୟତ

ଏକାକାର ହୁଏ,

ଇତିହାସ ଓ ଐତିହ୍ୟ

ସଭ୍ୟତା ଓ ସମୃଦ୍ଧି

ସବୁକିଛି ହୁଏ ଅବଲୁପ୍ତ ।

ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣ ହୁଅଇ ବିବର୍ଣ୍ଣ

ଯେମିତି ହୁଏ ନିଶ୍ଚିହ୍ନ

ବାଲୁକାରେ ଥାପି ଥିବା

ଶୂନ୍ୟ ପାଦ ଚିହ୍ନ ।

ଶ୍ରଦ୍ଧାର ସହ

ଭକ୍ତ ଚରଣ ମଲ୍ଲ

9th November 2017