ଶ୍ଵେତପଦ୍ମା

ମାନସ ରଞ୍ଜନ ପଟ୍ଟନାୟକ

ଶ୍ଵେତପଦ୍ମା ପରି ଚେହେରାଟି ତା’ର

ଅଙ୍କେଇ ବଙ୍କେଇ ଠାଣି ,

ପ୍ରୀତିର ସାଗର ଛଳନାର ଗାର

ତତଲା ଯୌବନ ପାଣି ।

ହୃଦୟରେ ମୋର ବସା ବାନ୍ଧିଥିଲା

ସପନ ରାଇଜ ପରି ,

ପୁଲ୍ଲକିତ ଆକ୍ତା ବସନ୍ତ ଚଗଲା

ଅଳକାନନ୍ଦା ସେ ଗୋରୀ ।

କଟୀରେ ଝୁମୁକା ଅଳତାର ଗାର

ଶ୍ଵେତ ବର୍ଣ୍ଣର ଓଢଣୀ ।

ମୟୂର ନାଚିଲା ମେଘ ବରଷିଲା

ପ୍ରେମ ଗହନର ମେଳି ,

ସୁମଧୂର ସ୍ଵରେ କୋକିଳ ଗାଇଲା

ଶୃଙ୍ଗାର ରସକୁ ବୋଳି ,

ଚହଟିଲା ବାସ ମୃଗ ବଦନର

ସରଗ ରାଇଜ ମଣି ।

ଚାଲିଲେ କଦମ୍ବ ଫୁଟିଲା ମୋ ଦେଶେ

ରହୁନାହିଁ ତୁ ମଉନେ ,

ହଳଦୀ ଚମ୍ପାର ମଖମଲ୍ଲୀ ବେଶେ

ସୁଗନ୍ଧ ଆସେ ପବନେ ।

ଦରଜା ଆଡେଇ ଖୋଲୁଛି ଝରକା

ଅଟକି ଯାଇଛି ଜାଣି ।