କବି ସେ

ଅଭାବର ନିଆଁ ଭିତରେ

ଭାରି ଅବୁଝ ତାର ଭୋକ ଆଉ ଭେକ

ମନ ତଳେ ସୁର ଅନ୍ଧାର ତଳେ

ସଂସାର ବାନ୍ଧିଛି ସ୍ଵପ୍ନ

ଏଇ କବି ବୋଲି ତ

ଦୁଃଖ ତାର ବାରମାସୀ

ସୁଖ ତାର ପ୍ରଳୟର ଧାରେ

ତଥାପି ସେ ବାଛିଥାଏ ବଞ୍ଚିବାକୁ

ଶବ୍ଦର ସେ ସୂକ୍ଷ୍ମ କରାଗରେ ।