ଜୀବନ

ପାଣି ଫୋଟକାଟେ ପରି ଏ ଜୀବନ

ଆଜି ଅଛି କାଲି ନାହିଁ

ଉଜାଗର ହୋଇ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖା ମୋହ

କେବେ କିନ୍ତୁ ସରେ ନାହିଁ।

ଇନ୍ଦ୍ରଜାଲ ପରି ଉଧାରି ସପନ

ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଥାଏ

ବାଟ ଭୂଲି ବାଟ ପୁଣି ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ

ଅଧା ବାଟ ବାକି ରହେ ।

ଦୁଇଟି ଦିନର  ଅତିଥିଟେ ଏଠି

କେତେ ମିଛ ଅଭିନୟ

ନାଟକ ସରିଲେ ଆଲୋକ ଲିଭିଲେ

ହଜି ଯାଏ ପରିଚୟ ।

ଜୀବନଟା ଖାଲି ମାୟା ମରୀଚିକା

ମିଛେ ଝୁରି ହୁଏ ମନ

ସଭିଙ୍କ ଠିକଣା ଦିନେ ହଜେ ଏଠି

ରହିଯାଏ ସ୍ମୃତି ଚିହ୍ନ ।

ବାଇ ଚଢେଇ ର ବସା ପରି ସତେ

ପବନେ ଜୀବନ ଖେଳେ

ପବନର ଗତି ଶିଥିଳ ହୋଇଲେ

ଜୀବନର ଖେଳ ସରେ।