ମୃତ୍ୟୁ

ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ ଯେବେ କଲେ ହରି

ହୃଦୟ ଭାବନା ନେଇ କର୍ମ ଦେଲେ ଭରି ।

 ସୁନିଶ୍ଚିତ ମୃତ୍ୟୁ ଆସେ ହେଉ ସାଧୁ ସନ୍ଥ

ରାଜା ପ୍ରଜା ଚିିନ୍ତେ ନାହିଁ  ଭେଦ କରେ କାନ୍ଥ ।

ବଳ କଳ ତା ସମ୍ମୁଖେ ମାନୁ ଥାଏ ହାର୍ 

ଧନଞ୍ଜୟ ଗଙ୍ଗା ପୁୁୁତ୍ର ବୁଦ୍ଧି ନାରଖାର ।

ଜନ୍ତୁପତି ହସ୍ତେ ଧରି ମୃତ୍ୟୁ ଦଣ୍ଡ ଫାଶ

କାଳ ବିଳମ୍ବ ନକରି ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ପାଶ ।

କିଏ ଅଗ୍ନି କିଏ ଜଳେ କିଅବା ପର୍ବତେ

କାହାର ମରଣ ଲେଖା କିପରି ଲଲାଟେ ।

ଏନ୍ତୁଡିରୁ ଶ୍ମଶାାନକୁ ଯେତେ ଦୂର ବାଟ

ମାଟି ପିିଣ୍ଡ ବୋହୁ ଥାଏ ଏଇ ମିିଛ ଘଟ ।

ନିିସ୍ତେଜ ଧମନୀ ପୁଣି ଶିଥିଳ ନୟନ

ନିରବତା ବାସ କରେ ନସ୍ଫୁରେ ବଚନ ।

ମୃତ୍ୟୁୁର ରହସ୍ୟ କେହି କରି ନାହିଁ ଭେଦ

ପାଗଳାମି କଲେ ଆସେ କପାଳେ ବିିଦପ ।

କାଳ ବିଳମ୍ବ ନକରେ ମରଣର ବାହୁ

ବୁୁୁଝେନା ମାତାର ସେହ୍ନ କିବା ତାର ଲହୁ ।

ସକଳ ହୋଇବେ ଦିନେ ଏ ପଥ ର ଯାତ୍ରୀ

କାହିଁକି  ଗୁମାନ ଏତେ ତୁମେ ଦାତା ଦାତ୍ରୀ ।

ମୃତ୍ୟୁ ଯେ ମଙ୍ଗଳକାରୀ ସୃଷ୍ଟି ସନ୍ତୁଳନେ

ହୃଦୟ ଗମ କରିଲେ ଭୟ ଯିବ କ୍ଷଣେ ।