লাইব্রেরি
প্রোফাইল
ମୃତ୍ୟୁ
ମୃତ୍ୟୁ
ଜୀବନ ଜାତକେ ଏକ ହିଁ ରହସ୍ୟ
ମୃତ୍ୟୁ ନାମ ଗୋଟି ତାର
ମରଣ ଆଗରେ ନାହିଁ ପଟ୍ଟାନ୍ତର
କିଏ ପର ଅପଣାର
ସବୁ କିଛି ସିଏ ଧୋଇ ନେଇଯାଏ
ଏକା ଥରକରେ ଆସି
କାଳ କବଳରୁ ମୁକୁଳି ନାହାନ୍ତି
ନର ନାରୀ ମୁନି ଋଷି
ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଠାରୁ ବୃକ୍ଷ ଲତା ଯାଏ
କାଳର କବଳେ ବନ୍ଧା
ଆସିଲେ ସମନ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିବ
ଥାଉ ଯେତେ କାମ ଧନ୍ଦା
କଞ୍ଚା କି ପାଚିଲା ଯାହା ହେଇଥାଉ
ସବୁ ତା' ଆଗେ ସମାନ
ତା' ପାଖରେ ନାହିଁ ପାତର ଅନ୍ତର
ଧନୀ ହେଉ ଅବା ଦୀନ
ଜାତି ଭେଦାଭେଦ ମାନେ ନାହିଁ ସିଏ
ମାନେ ନାହିଁ ଦିନ ରାତି
ଯାହାର ପୁରିଲା ସମୟ ନିର୍ଘଣ୍ଟ
ନେଇ ଯାଏ ହାତାହାତି
ମୃତ୍ୟୁ ଅଟେ ଧୃବ ଅଚଳ ନିଶ୍ଚଳ
ଆସିବ ସେ ସୁନିଶ୍ଚିତ
ଜନମ ସାଙ୍ଗରେ ମରଣ ବି ଲେଖା
ଏଇତ ଅଟେ ଜଗତ
ସବୁ ଜାଣି ଶୁଣି ତଥାପି ମଣିଷ
କରେ କେତେ ପାପ କର୍ମ
ନିଜ ସ୍ଵାର୍ଥ ପାଇଁ ଭୁଲି ଯାଏ ସିଏ
ସତ୍ୟ ନ୍ୟାୟ ବିଧି ଧର୍ମ
ଆସିଲା ବେଳକୁ ଆସିଥିଲୁ ଏକା
ଯିବୁ ପୁଣି ଏକା ହୋଇ
ଏକଥାକୁ କାହିଁ ଦେଉଛୁ ପାସୋରି
ଆରେ ମୋ ମଣିଷ ଭାଇ
ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ମରଣ ତୋ ସାଥେ
ଛାଇ ପରି ରହିଅଛି
ଏବେ ବି ସମୟ ଅଛି ତୋର ପାଖେ
କରିଯା ଭଲ ତୁ କିଛି
ମରିଗଲା ପରେ ସେତକ ସନ୍ତକ
ରହିଯିବ ଦୁନିଆରେ
ନହେଲେ ବିଶାଳ ଦୁନିଆ ବୁକୁରେ
କାହାକୁ କିଏ ପଚାରେ
