ମୋର୍ ଗାଁ

ମୋର୍ ଗାଆଁ କେ ଖୁଜୁଛେ

ମାଟିର୍ ମହକ୍ କେ ନୁରୁଛେ

ଜେନେ ଥିଲା ଡଙ୍ଗର ଝରନ୍

କହଁରି ଯାଉଥିଲା ତାର୍ ପବନ୍ ।

ମୋର୍ ଗାଆଁ କେ ଖୁଜୁଛେ

ଆମ୍ ଚାହାଁର୍ କେନ୍ଦୁର୍ ସୁଆଦେ

ମହମହ ମହକି ଯାଉଥିଲା ମହୁଲ୍

ଚମକି ଉଠୁଥିଲା ଫଗୁନ୍ ।

ସେ ମୋର୍ ଗାଆଁ କେ ଖୁଜୁଛେ

ଜେନେ ଥିଲା ଭାଇଚାରର୍ ଭାବ୍

ପରବର୍ ଗରବ୍ ଧରମର୍ କରମ

ପୁରାଣ ପାଠ୍ ସହଯୋଗର ହାତ୍ 

ସେ ମୋର୍ ଗାଆଁକେ ଖୁଜୁଛେ

ଗାଏଗୋରୁ , ଚେରେଚିରଗୁନର୍ ଶବଦ୍

ଜେନେ ଥିଲା ସବୁ ପୁର୍ନା ସୁରତା 

ସବୁ ଆଏତା କି ସତେ ଫେରି 

ସବୁ ଆଏତା କି ସତେ ଫେରି ।