ମୋ ମୌନତାରେ

ମଉନେ ବସି ମୁଁ     ଭାବୁଛି ତୁମକୁ

      ଝୁରୁଛି ତୁମକୁ ଏକା

ତୁମ ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟ     ଚନ୍ଦ୍ର ବଦନଟା

    ଆଖି ଆଗେ ଦିଏ ଦେଖା||

ବାର ବାର ମୋର    ମନେ ଭ୍ରମ ଆସେ

      ଜାଳି ପୋଡି ଯାଏ ହିଆ

 ସତେକି ମୋ ଆଗେ    ଠିଆ ହୋଇଅଛ

      ହସକୁରୀ ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ||

ତୁମର ଗୋଲାପି   ଓଠର ଦେହରେ

     ତୁମ ସ୍ମିତହସରେଖା

ମୃଗ ନୟନରେ    ଚୋରା ଚାହାଣୀରେ

    ସ୍ବପ୍ନ ମାଦକତା ଲେଖା||

ମୋ ଚାରିପାଖରେ    ନିରବ ନିସ୍ତବ୍ଧ

     ଶୂନଶାନ ପରିବେଶ

ପବନେ ସତେକି    ଭାସିଆସୁଅଛି

     ତୁମ ମନଖୋଲା ହସ ||

ପବନ ବୀଣାରେ    ଝଙ୍କୃତ ହୁଅଇ

      ତୁମ ସୁମଧୁର ଗାନ

ରୁଣୁଝୁଣୁ ତୁମ    ପାଦର ନୂପୁର

     ବାଜେ ପାଦର କଙ୍କଣ ||

ଉଦାସୀ ତଟିନୀ    ବିଦଗ୍ଧ ପ୍ରାଣରେ

     ଗାଉଛି ବିରହ ଗାଥା

ବିଦଗ୍ଧ ସାଗର    ଉତ୍ତାଳ ତରଙ୍ଗେ

   ବେଳାଭୂମେ ପିଟେ ମଥା ||

ଚକ୍ରବାକ ମନ     ହେଉଛି ଦହନ

    ଅଭିଶପ୍ତ ତା ଜୀବନ

ଚକ୍ରବାକୀ ମନ    କିସ ହେଉଥିବ

     ବିଳପି ଉଠେ ତା ପ୍ରାଣ ||   

ସ୍ମୃତି ଆକାଶେ ମୋ     ମନ ଉଡିବୁଲେ

      ମେଘମାଳା ଦେହେ ଭାସି

ତୁମର ସ୍ମୃତିର      ଚପଳା ଚମକେ

     କ୍ଷଣକେ ଉଠେ ଝଲସି||

ମରାଳ ମରାଳି    ଆକାଶେ ଉଡନ୍ତି

   ଦେଖେ ମୁହିଁ ଏକା ବସି

ମୋର ମୌନତାରେ   ତୁମ ସ୍ମୃତିରାଜି

      ଧସି ହୋଇ ଆସେ ପଶି ||

      

ମନେ ମନେ ମୁହିଁ     କୁରୁଳି ଉଠଇ

    ଯେତେବେଳେ ଦିଅ ହସି

ସଯତ୍ନେ ଗଢିଛି   କେଉଁ କାରିଗର

      ତୁମ ରୂପ ତାରକସି ||

ସହସା ଆସିଲା  ଉତ୍ତାଳ ଜୂଆର

     କରିଦେଲା ମୋତେ ସିକ୍ତ

ମୌନତାରେ ମୋର    ପୂର୍ଣଛେଦ ଟାଣି

    କଲା ମୋତେ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ||