ମୋ ଗାଆଁ

ମୋ ଗାଆଁ ମାଟି ସରଗଠୁ ବଳି

ଲାଗେ ମୋତେ ଭାରି ଆପଣାର , 

ବିଶାଳ ଜଗତେ ଥିଲେ ବି ଯେଉଁଠି 

ଝୁରେ ତା ପାଇଁ ପ୍ରାଣ ମୋର । 

ଜନ୍ମି ତା କୋଳେ ତା ପାଣି ପବନେ 

ଗଢିଅଛି ଏହି ତନୁ ମନ

ସୁନ୍ଦର ତାହାର ବିଲ ବନ ଲତା

ସାଥୀ ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ ।

ତା ଆମ୍ର କୁଞ୍ଜର କୁହୁ କୁହୁ ତାନ

ଫୁଲ ବଉଳର ମଧୁର ବାସ୍ନା

ଯୂଈ ଯାଈ ମଲ୍ଲୀ ମଧୁର ମହକ

କରେ ମୋତେ ଭାରି ଆନମନା ।

ବିମଳ ପ୍ରଭାତେ ପକ୍ଷୀଙ୍କ କାକଳି

ଗୋଷ୍ଠ ଗୁହାଳରେ ହମ୍ବା ରବ

ଦେବଦେବୀ ପୀଠ ପୂଜା ଆରାଧନା

ଦରଶନ ଗୁରୁ ଲାଭ ଶୁଭ ।

ଉଦୟରୁ ଅସ୍ତ ଚଳନ୍ତି ସୂରୁଜ

ସମୟର ଚକ୍ର ଚିରନ୍ତନୀ

କଳକଳ ସଦା କରମ ଚଞ୍ଚଳ

 ଜୀବନର ଗୁଞ୍ଜେ ମଧୁର ଧ୍ୱନି ।

ନିବିଡ଼ ବନ୍ଧନେ ସରବେ ଆବଦ୍ଧ

ନାହିଁ ମତାନ୍ତର ଆପଣା ପର

ବାପା ଭାଇ ଦାଦା ଖୁଡିଙ୍କ ସୋହାଗ

ଅମୃତ ଶରଧା ସେନେହ ଡୋର ।

ସ୍ମରଣ ମାତ୍ରକେ ତା ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି

ଉତ୍ଜଫୁଲିତ ମନେ ଜାଗେ ହରଷ

ଭରିଯାଏ ପ୍ରାଣେ ଅପୂର୍ବ ଆତ୍ମିକ

ପୁଲକ ଆନନ୍ଦ ଜୀବନୋଚ୍ଛ୍ୱ।ସ ।