ମୋ ବାରିର ଆମ୍ବଗଛ ତୋ ବାରିର ଛାଇ

ମୋ ବାରିର ଆମ୍ବଗଛ ତୋ ବାରିର ଛାଇ  

ମୋ ଛେଳିଟା ଖାଇଦେଲା ତୋ ବାରିର ପୋଇ ।

କଥା ପଦେ କହିଲୁନି, ରହିଗଲୁ ତୁନି

ରାଗ ଭୁଲି ହସିଦେଲୁ ଛାଟିଦେଇ କାନି ।

ପାଣି ଆଣି ଆସୁଥିଲୁ ଖସିଗଲା ଗୋଡ଼

ଧରି ତତେ ଉଠାଇଲି, ଲାଜ କଲୁ ବଡ଼ ।

ବିଲୁ ଆଣି ଚୂନାମାଛ ଦେଇଥିଲି ପୁଞ୍ଜେ

ପିଠା ଧରି ଆସିଥିଲୁ ଆଉଦିନେ ସଞ୍ଜେ ।

ସୋଦୁଅକୁ ଟିପେ ନେଇ ଆଙ୍କୁଥିଲୁ ଝୋଟି

ପାଖେ ଗଲି ସୋଦୁଅକୁ ମତେ ଦେଲୁ ଛାଟି ।

ଥିରି କରି ପୁରାଣକୁ ପଢୁନାହୁଁ ଆଉ

ମୋ କାନକୁ ଶୁଣାଯିବ ସ୍ବର ଥାଏ ଭାଉ ।

ପାଉଁଜିରେ ଛମ ଛମ ତାଳ ଦେଇ ଚାଲୁ

ଚାହିଁବେଟି ଦଣ୍ଡେ ମାତ୍ର ହେଉ ପଛେ ଓଲୁ ।

ଛଟା ବେଣୀ ଫୁଲ ଖୋସି ମହ ମହ ବାସୁ

ଟିକେ ତତେ ଡାକିଦେଲେ, ଚିମୁଟିକି ଖସୁ ।

ବେଶ ବାସ ଖୁଣିବାକୁ କିଏ ଅବା ଅଛି

ମତେ ଛାଡ଼ି କିଏ କହୁ, ହାଣିଦେବୁ ଗୋଛି ।

ହିସାବରେ ପକ୍କା ତୁଲୋ ଭଲ ନାଆଁ ଡାକ

ଘରେ ମୋର ରହିବୁ ଯେ, କଥା ଗାଆଁଯାକ !