ମୋ ବାପା
ମୋ ବାପା
ହାତ ଧରି ଯିଏ ଚାଲିବା ଶିଖାନ୍ତି
କହିବା ଶିଖାନ୍ତି କଥା
ସ୍ୱର୍ଗ ଠାରୁ ବଡ଼ ଯା' ପାଦ ଯୁଗଳ
ସେ ଅଟନ୍ତି ଜନ୍ମଦାତା । (୧)
ସନ୍ତାନ ମୁଖରେ ଦେବାକୁ ଆହାର
କି ଖରା, ବରଷା, ତାତି
ଶୀତ, କାକରକୁ ନ ଡରି ତିଳେହେଁ
କାମରେ ଯାଆନ୍ତି ମାତି ।(୨)
ସନ୍ତାନର ଅଳି ପୂରଣ କରନ୍ତି
ଅନେକ କଷଣ ସହି
ସ୍ନେହ ଶିକୁଳିରେ ବାନ୍ଧି ରଖିଥାନ୍ତି
ତାଙ୍କ ପରି କେହି ନାହିଁ ।(୩)
ମନରେ ଲୁଚାଇ ଅନେକ ଶରଧା
ବାହାରକୁ ସେ କଠୋର
ଗାଳିରେ ତାଙ୍କର ଲୁଚି ରହିଥାଏ
ଆଶିଷ ର ମଧୁ ଝର ।(୪)
ବାପା ଥିଲା ପିଲା ସଭାରେ ହାରେନା
କାହାରିକୁ ଡରେ ନାହିଁ
ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଥିଲେ ମଥା ପରେ
ଆଉ କିଛି ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ।(୫)
ତାଙ୍କ ରୁଣ କେବେ ସୁଝି ହେବନାହିଁ
ଜନକ ସେ ଜନ୍ମଦାତା
ତ୍ୟାଗ ଆଗେ ତାଙ୍କ ସବୁ ଲାଗେ ତୁଚ୍ଛ
ନଇଁ ଯାଏ ଏହି ମଥା ।(୬)
ଆଜିର ଏ ଶୁଭ ଅବସରେ ଆମେ
ହୃଦୟେ ଶପଥ ନେବା
ବୟସର ଶେଷ ସୋପାନରେ ନିଶ୍ଚେ
ତାଙ୍କର ସାହାରା ହେବା ।(୭)