ମୋ ଅଗଣା ତୁଳସୀ

ଧରଣୀ ପୃଷ୍ଠରେ ତୁଳସୀର ସୃଷ୍ଟି

ମାନବର ହିତ ପାଇଁ

ସଞ୍ଜୀବନୀ ରୂପେ ଜନ ହିତେ ଥାଏ

ଦେଇ ତା ପବିତ୍ର ଦେହୀ ।

ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମ ମତେ ପ୍ରଭାତେ ଉଠିଣ

ତୁଳସୀ ଦର୍ଶନ କଲେ

ପାପ ନାଶ ଯାଏ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ

ଧ୍ୟାନ ତାର ଠାଇଁ ଥିଲେ ।

ଘର ଅଗଣାରେ ସ୍ଥାପିଲେ ତୁଳସୀ

ବ୍ୟାଧି ହୋଇ ଥାଏ ଦୂର

ମୃତ୍ୟୁ ସଂଜୀବନୀ ହାତ ପାହାନ୍ତାରେ

କର ନାହିଁ ହତାଦାର ।

ତୁଳସୀ ପତର ଅତି ଦରକାର

କଫ କରି ଥାଏ ନାଶ

ଆୟୁର୍ବେଦ ଶାସ୍ତ୍ରେ ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥାନେ

ପୂଜିତ ହୁଏ ଅବଶ୍ୟ ।

ଜାହ୍ନବୀଙ୍କ ସ୍ଥାନ ତୁଳସୀ ମୂଳରେ

ଶାଖାରେ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ବାସ

ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆନନ୍ଦେ ଦେବତା ରହିଲେ

ତୁଳସୀ ପର୍ଣ୍ଣରେ ତୋଷ ।

ଭିଜା ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି ତୁଳସୀ ପୂଜିବ

ସଂଧ୍ୟା ହେଲେ ଧୂପ ଦୀପ

କାର୍ତ୍ତିକେ ତୁଳସୀ ମହାତ୍ମା ପଠନେ

ନଛୁଏଁ ଯମଙ୍କ କୋପ ।

ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ ଚିନ୍ତି ନାରାୟଣ

ଧରା ପୃଷ୍ଠେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ

ଦୁଷ୍ଟ ଜଳନ୍ଧର ବିନାଶ ପାଇଁକି

ତୁଳସୀ ସତୀତ୍ଵ ଚୁର୍ଣ୍ଣ ।

ବୃକ୍ଷ ହେଉ କି ବା ସତୀ କୃପାମୟୀ

ଉଚ୍ଚା ତୁଳସୀର ମଥା 

ଯୁଗ ପରେ ଯୁଗ ପବିତ୍ର ଥିବ ସେ

ଜନେ ଶୁଣୁ ଥିବେ ଗାଥା ।