ମନର ପ୍ରଦୂଷଣ

ସକାଳର ଅବସ୍ଥା ସଞ୍ଜକୁ ନାହିଁ

ପ୍ରଦୂଷଣେ, ସମସ୍ତ ଦୁର୍ଗତି ଘଟଇ ।

ଜନମିଲେ, ମଣିଷ ଜୀବନକୁ ନେଇ

ସେ ଚାହେଁ ରହିବାକୁ ସାଥି ହୋଇ ।

ମନରେ ଲାଭ ଲୋଭ ଓ ଭୟ

ପ୍ରଦୂଷଣେ, ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ଦିଏ ଆଶ୍ରୟ ।

ନିଜ ସୁଖ ପାଇଁ ପର କ୍ଷତି କରେ

ଭରିଛି ପ୍ରଦୂଷଣ ସବୁ ତ ମନରେ ।

କିଛ ସମୟର ବାଟୋଇ ହୋଇ,

ସମସ୍ତ ଅବାଟରେ ଚାଲେ ସେଇ ।

ତେଲିଆ ଓ ଗାଲୁଆ ସେଇତ ହୁଏ

ଚୋଟ ଦେବା ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ଉଣ୍ଡୁଥାଏ ।

ଶ୍ରମ ବିମୁଖ ହୋଇ କରେ ସେ କାମ୍ୟ 

ଶୀଘ୍ର ଚଢ଼ିବ ପ୍ରଗତିର ଶିଡ଼ି, ହୋଇ ଭ୍ରମ ।

କେହି ଏହିପରି ଚରିତ୍ର ସବୁକୁ ନେଇ

ଏଇ ଧରାରେ ତ ଜନମ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ ।

ମନରେ ଜଟିଳତା ପଶେ ଧିରେ ଧିରେ

ବୁଦ୍ଧି ହୁଏ ଚପଳା, ମନର ପ୍ରଦୂଷଣରେ ।

ସାମନାରେ, କରେ ସେ ସ୍ତବପାଠ,

ପ୍ରଦୂଷଣରେ, ପଛରେ ନିନ୍ଦାର ଚୋଟ ।

ବିନା ପ୍ରଦୂଷଣେ, ହସୁଥିଲା ପରିବେଶ,

ମନ ପ୍ରଦୂଷଣେ ବିଜ୍ଞାନକୁ ଦେଉଛେ ଦୋଷ ।

ଲାଭ ଲୋଭ ପାଇଁ କାଟୁଛେ ଆମେ ବୃକ୍ଷ

ପ୍ରଦୂଷଣର ବିଷ ହେବ ତ ଦର୍ଶନ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ।