ଆମ ପରିବାର

ବାଲିପଡା ଗ୍ରାମ ସାହୁ ପରିବାର

ଅଟେ ସେ ଆମରି ଘର, 

ଟଗରଗଛ ଆମ ପ୍ରବେଶ ଦ୍ଵାରରେ

ଆଗରେ ଓସ୍ତ ଓ ବର ।

ଗୋତ୍ରରେ ଭରଦ୍ଵାଜ

ଜାତିରେ ଆମେ ପାଟରା,

ଘରେ ଆମେ ପାଳିଥାଉ

ସବୁ ପରମ୍ପରା ।

ମାଟି,ବାଉଁଶ ଓ ଛଣରେ ଜେଜେ

ତିଆରି ଥିଲେ ଖଞ୍ଜାର ଘର,

ପିଉସୀ ବାପାମାନେ ବସି ଖାଆନ୍ତି

ରାଇତା ଶୁଖୁଆର ।

ଘରପାଖ ଗାଡ଼ିଆର ତଟକାମାଛ

ଅତି ପ୍ରିୟ ଜେଜେଙ୍କର,

ଜେଜିମା ରାନ୍ଧେ ଅଧରାତିରେ ଦେଇ

କଂସାଏ ସୋରିଷ ବାଟଣ।

ବାପା ପାଞ୍ଚଟିକି ପିଉସୀ ତିନୋଟି

ଅତିକଷ୍ଟରେ ସେବଡ ହୋଇ,

ପାଳିଛନ୍ତି ଆମକୁ ଜାକ ଯମକରେ

ହୋଇ ସେ ବ୍ୟବସାୟୀ ।

କୋଠାଘର ତିଆରି କାନ୍ଥରୁ ଖସୁଛି

ପୁଳା ପୁଳା ପଲସ୍ତରା,

ଏ ବ୍ୟସ୍ତ ବିବ୍ରତ ଦୁନିଆରେ ନାହିଁ

କାହା ଭପାଖେ ଟିକିଏ ସମୟ ତରା ।

ଜେଜେ ମୋର ଯଦୁନାଥ

ଜେଜି ହେଲେ ଶ୍ରୀମତୀ,

ବଢିଥାଏ ଅସରନ୍ତି ଶ୍ରଦ୍ଧା ମୋ

ଝିଆରୀ ପୁତୁରା ପ୍ରତି ।

ଦଶ ଭାଇ ଚାରି ଭଉଣୀରେ

ଆମ ଘର,

କରନ୍ତି ସମସ୍ତେ ଏଠି

ସ୍ନେହ ଓ ଆଦର ।

ଆଜିକାଲି ଏଠି ପାରା କୁକୁଡାଙ୍କୁ

ନେଇ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ସକାଳ,

ଘରକୁ ଗଲେ ଭାଉଜ ବାଢିଥାନ୍ତି

କଂସାଏ ପଖାଳ ।

ପୂଜା ପରବରେ

ଘର ହୁଏ ପୁରଣ,

ବଳଭଦ୍ର ଜନ୍ମ ଆମ ବଡପର୍ବ

ଅଟେ ସେ ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ ।

ସୁଖ ପରେ ଦୁଃଖ, ଦୁଃଖ ପରେ ସୁଖ

ଅଟେ ଯେ ନିୟମ ସଂସାରର,

କାନ୍ଦୁଥାଉ ଆମେ ହସୁଥାଉ ଆମେ

ନ ଫାଟ ପଡ଼ୁ କେବେ ଏ ଚାରି କାନ୍ଥର ।

ସାନବାପା ଅଟନ୍ତି ଯେ

କଲେଜର ପ୍ରଫେସର,

ଘରକୁ ଆସନ୍ତି ଯେବେ ସେ

ଆଣିଥାନ୍ତି ପିଠା ମିଠା ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରର ।

ଭାଉଜମାନେ ଆସିଲେ କଟକ ଓ ପୁରୀରୁ

ଭଉଣୀ ଗଲା ଭୁବନେଶ୍ବରକୁ,

ଏକାଠି ହୁଅନ୍ତି ସମସ୍ତେ

ଦଶହରା ଓ ଯାନିଯାତରାକୁ ।

ଜେଜେବାପା ଓ ଜେଜେମାଆ ମିଶି

ଗଲେ ତ ଆରପାରିକୁ,

ଶିଖେଇ ଦେଲେ ପୁଅଝିଅଙ୍କୁ ଭାଙ୍ଗିବନି

କେହି ଯଦୁବଂଶ ପାନଖିଆକୁ ।