ମୋ ନାଆଁଟି ତ୍ରିରଙ୍ଗା

ନା ମୁଁ ଜାଣିଛି ତୁମେ ହିନ୍ଦୁ

ଅବା ତୁମେ ମୁସଲମାନ

ନା ମୁଁ ଚିହ୍ନିଛି ରହିମ୍ କିଏ 

ଅବା ନା ଶ୍ରୀରାମ ଭଗବାନ।

ମୁଁ କି ଜାଣିଛି ନିଜର ପରିଚୟ

ଏଇତ ମୋ ପାଇଁ ଅଜଣା ବିଷୟ

ତିନି ରଙ୍ଗ ଏକ ଚକ୍ରରେ ଗଢା ମୁଁ

ଉଡ଼େ ନିତି ହୋଇ ଫରଫର।

ମୁଁ ତ ଚିହ୍ନିଛି ଭାରତର ସବୁ

ନରନାରୀ ନିର୍ଭୀକ ସୈନିକଙ୍କୁ

ମନରେ ଜାତି ଅଜାତି ଭାବ ନରଖି

କୋଳେଇ ନିଏ ମୁଁ ସଭିଙ୍କୁ।

ମୋର ବି ଗୋଟେ ଜୀବନ ଅଛି

ଆଉ ମନରେ ବି ଅଛି କିଛି ଉତ୍କଣ୍ଠା

କେହି କାହିଁ କେବେ ବୁଝିବାକୁ ମୋତେ

କରିଛ କି ଥରେ ହେଲେ ଚେଷ୍ଟା।

କହନ୍ତି ସଭିଏଁ ମୁଁ ଶୁଣିଛି କାନେ

ମୁଁ କାଳେ ଭାରତ ଗୁଣ ଗାଉଛି

କେବେ କି ଥରେ ପଚାରିଛ କେହି

ତୁମ ମନ କି ଏହା ମାନିଛି।

ନାରଙ୍ଗୀ ଧଳା ଆଉ ସବୁଜ

ଏ ତିନି ରଙ୍ଗରେ ମୁଁ ସଜ୍ଜିତ

ଧଳା ମଧ୍ୟେ ଅଛି ଅଶୋକ ଚକ୍ର

ସଜାଇଛ ଦେଇ ଚବିଶ ଅର।

ତୁମେ କର ମୋତେ ନେଇ ଗର୍ବ

ମୁଁ କାଳେ ଭାରତ ଜାତୀୟ ସମ୍ପଦ

ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ଓ ମୈତ୍ରିର କାଳେ ମୁଁ

ଭାରତ ପାଇଁ ବିଦେଶେ ପ୍ରତୀକ।

ନା ମୁଁ କିଛି ଭାଷା ଜାଣିଛି

ଆଉ ନା ମୋର କିଛି ଜାତି ଅଛି

ମଣିଷ ନ ହୋଇ ବି ମନରେ

ମୁଁ ମାନବିକତାକୁ ମାନିଛି।

ଭାରତ ସନ୍ତାନ ବୀର ଶହୀଦକୁ

ଢାଳିଦେଇ ମୋର ମମତା

କୋଳେଇ ନେଇଛି ଘୋଡେ଼ଇ ଦେଇଛି

ଯେବେ ବର୍ଷିଛି ଶତ୍ରୁର କ୍ରୁରତା।

ତୁମେ କି ଜାଣିଛ ତୁମେ କି ବୁଝିଛ

ଅନୁଭବ କି କରିଛ ମୋତେ ଛୁଇଁ

ବୀର ସନ୍ତାନକୁ ଘୋଡ଼ାଅ ଯେବେ

ମୋ ପଣତ ଭିଜିଥାଏ ଅବା ନାଇଁ।

ମୁଁ ରାଷ୍ଟ୍ର ସମ୍ମାନରେ ଉଡ଼ିଛି

ରାଷ୍ଟ୍ର ପରାଜୟରେ ମୁଁ ହାରିଛି

ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ ସବୁ ସମୟରେ 

ମୁଁ ରାଷ୍ଟ୍ରର ସାଥିରେ ରହିଛି।

ଅର୍ଦ୍ଧ ଶତାବ୍ଦୀଠୁ ଅଧିକ ଦିନର

ଇତିହାସ ମୋ ଦେହରେ ଅଙ୍କା

ଭାରତ ଗୌରବ ମୁଁ ତାର ଗର୍ବ

ଆଖଣ୍ଡିତ 'ମୋ ନାଆଁଟି ତ୍ରିରଙ୍ଗା'।