ମଣିଷ କିଆଁ ଛନ୍ଦି ହୁଏ ଫନ୍ଦ ଭିତରେ

ସଂସାର'ଟା ସତେ କଅଣ 

ଅଥଳ ଜଳ ରାଶି

ଯେଉଁଥିରେ ମଣିଷଟା ଖାଲି 

ଚାଲି ଥାଏ ଭାସି ।

ଏ ପ୍ରଶ୍ନ ମନରେ ମୋର ଆସେ 

ତ ବରାମ୍ବାର

ଭାବିଲେ ମନ ମଧ୍ୟେ ଦୃଶ୍ୟ 

ହୁଏ ବିଭିନ୍ନ ଚିତ୍ରର ।

ଯେତେସବୁ ଫଳ କର୍ମ କରି 

ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାର

ଥରକୁ ଥର ଭାଙ୍ଗେ ଆହୁଲାଟା 

ବିଶ୍ଵାସ ଆଶାର ।

ଜିଜ୍ଞାସା-ଜୀବିକା-ଜିଗୀଷାର 

ଛାୟା ଜୀଵନରେ

ସରଳତା ହାରି ଯାଏ କୁଟିଳତାର 

ପଶା ଖେଳରେ  ।

ଭେଲ ଜାଣି ମଣିଷ କିଆଁ ଛନ୍ଦି 

ହୁଏ ସବୁ ଫନ୍ଦ ଭିତରେ 

ମାୟା ମୋହ ମତଲବି ଫରୁଆ 

ଭିତରୁ ମୁକୁଳି ନପାରେ ।

ଦେହଟା ପାଲଟିଯାଏ ଅଲୋଡ଼ା 

ପ୍ରୌଢ଼ କିଛି ଦିନ ଭିତରେ

ଚୁପି ଚୁପି ମୃତ୍ୟୁ ଆସେ, ସବୁ 

କୀର୍ତ୍ତିସ୍ତମ୍ଭ ଭାଙ୍ଗିରୁଜିବାରେ ।