ମଣିଷ ଚିହ୍ନିବ ବିପଦ ବେଳେ

ହୁସିଆର ଅତି ଚତୁର ମଣିଷ

ଅଟେ ଭାରି ସ୍ବାର୍ଥପର 

ଭାବିଚିନ୍ତି ବହୁ ରଖଇ ସମ୍ପର୍କ 

ଯଦି ଲାଭ ଥାଏ ତାର ।

ହେଲାଣି ଏମିତି ବେଳକାଳ ଏବେ

ଭାବିଲେ ଲାଗଇ ଦୁଃଖ

ଦିନ ଦ୍ବିପ୍ରହରେ କବାଟ କିଳିକି

ରହୁଛନ୍ତି ଘରେ ଲୋକ ।

ପାଖ ପଡୋଶୀରେ ବିଚ ରାସ୍ତାଘାଟେ

ଘଟିଗଲେ ଅଘଟଣ

ଜାଣିଶୁଣି ସବୁ ଫିଟାଉ ନାହାନ୍ତି

ତୁଣ୍ଡ ଜନ ସାଧାରଣ ।

କାହାର କେଉଁଠି ଯଦି ହେଉଥାଏ 

ବିଭାଘର ଭୋଜିଭାତ 

ଦେଖାଯାଏ ସେଠି ଅସମ୍ଭବ ଭିଡ

ସମାଗମ ଆତଯାତ ।

ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟକୁ ଯଦି ପଡିଯାଏ କିଏ 

ଅକସ୍ମାତ ବିପଦରେ

ପାଖଛଡା ଦେଇ ବାହାନା ଦେଖାନ୍ତି

ମିଳନ୍ତି ଜଣେ କଷ୍ଟରେ ।

ନାହିଁ ସାମାଜିକ ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟ ସଂପ୍ରୀତି

ବର୍ତ୍ତମାନ ଆଗ ପରି

ଜୀଉଛି ମଣିଷ ହୋଇ କିଂକର୍ତ୍ତବ୍ଯ 

ଯନ୍ତ୍ର କ୍ରିିତଦାସ ପରି ।

ଘେରି ରହିଛନ୍ତି ଚିଲ ଓ ଶାଗୁଣା

ମିଥ୍ୟା ବନ୍ଧୁ ଚଉପାଶେ

ପାଇଲେ ସୁଯୋଗ ଖାଇଯିବେ ଝୁଣି

ଲାଗେ ଭୟ ମନ ତ୍ରାସେ ।

ଯାହାର ହୃଦୟେ ଅଛି ସୁୁବିିଶ୍ବାସ

ମାନବୀୟ ସମ୍ବେଦନା

ସହି ନିଜେ କଷ୍ଟ କରେ ସହଯୋଗ 

ପରକୁ କରେ ଆପଣା ।

କିଏ ସେ ପ୍ରକୃତ ମଣିଷ ଚିହ୍ନିବ

ବିପଦ ବେଳେ ପରଖି

କରିଲେ ବିଶ୍ବାସ ଦେଖି ହସମୁଖ

ଯାଇପାର ତୁମେ ଠିକି ।