ମମତାର ପରଶ

ଶୋଇଥିଲି ମୁହିଁ ଅଭଙ୍ଗା ନିଦରେ

ଧଳା ଚାଦରଟେ ଘୋଡେଇ ହୋଇ ,

ତୁମେ ଦୁହେଁ ଆସି ମୋ ' ପାଖରେ ବସି

ମୁରୁକି ହସିଲ ଆଉଁସି ଦେଇ ।

ମୁରୁକି ହସର କୋମଳ ପରଶେ

ବିଜୁଳି ଚମକ ଖେଳିଲା ସେହି ,

ସପନରେ ଆସି ପୋଡିଦେଲ ତୁମେ

ଚଦରଟା ଗଲା ପାଉଁଶ ହୋଇ ।

କଞ୍ଚା ନିଦଟାରେ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା

ନିମିଷେ ଅନ୍ଧାର ଗଲା ପଳେଇ ,

ସପନ ଭାଙ୍ଗିଲା ନୟନ ଭିଜିଲା

ତୁମେ ଦୁହେଁ ମିଶି ଗଲ ଉଭେଇ ।

ହସିଦେଇ ତୁମେ କନ୍ଦାଇଲ ମତେ

କଲବଲ ମତେ କଲ କିମ୍ପାଇଁ ?

ତୁମରି ପଥର ପଥିକ ଥିଲି ମୁଁ' 

ଫେରେଇଲ ମତେ କାହିଁକି ଛୁଇଁ ?

ମଶାଣି ଭୁଇଁରେ ସେଦିନ ନ'ଥିଲି

ଶେଷ ଦରଶନ କରିବା ପାଇଁ ,

ଭାସ୍ୟମାନ ଯନ୍ତ୍ର ଭିତରେ ଦେଖିଲି

ହୁତୁ, ହୁତୁ ଯେବେ ଜଳିଲା ଜୁଇ ।

ବିଧିର ନିର୍ଦେଶେ ହାତ ଧରି ଦୁହେଁ

ଡକାଡକି ହୋଇ ଗଲ ପଳେଇ ,

ଭଲ ପାଇବାର ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ ତମେ

ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଦେଲ ପକେଇ ।

ଭୁଲିନି କେବେ ମୁଁ' ଭୁଲି ପାରୁନାହିଁ

ଶୋଇ ପାରୁନାହିଁ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ହୋଇ ,

ଚାହେଁ ବା' ନ'ଚାହେଁ ଏ' ଭରା ସଂସାରେ

ତୁମ ପରି ଆନ ଆଉ କେ' ନାହିଁ ।