ମନେ ପଡ଼ୁଥିଲା ଭାଇ

ବିଦ୍ୟାଳୟ ପଢ଼ା ସାରି ଭାଇ ଯେବେ

ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ଗଲା ,

ଖାଆଁ ଖାଁ ଲାଗିଲା ଘର ଖାଲି ଆମ

ମନ ତାକୁ ଝୁରି ହେଲା

ମନେ ପଡ଼ିଲା ତା' ଖେଳ କଉତୁକ

ଠାଣି ବାଣୀ ହସ ଖୁସି ,

ସାନ ହେଲେ ବି ସେ ଟିକିଏ କଥାରେ

କେବେ ଯାଏନାହିଁ ରୁଷି

ପଢ଼ାବେଳେ ପଢ଼େ ଖେଳ ବେଳେ ଖେଳେ

ହୁଏନାହିଁ ଅମାନିଆ ,

ଯାହା ଖାଉଥିଲେ ମୋତେ ଦେଇ କହେ

"ନେ ଆଲୋ ନାନୀ ଖାଆ"

ଯାତ ଦେଖିବାକୁ ଗଲେ କେଉଁଠିକୁ

ତା' ପକେଟ ଖରଚରେ ,

ଆଣିଦିଏ କେତେ ମନ ଲାଖି ଚିଜ

ମୋ ପାଇଁକି ଆଗ୍ରହରେ

ତାହାକୁ ବହୁତ ସ୍ନେହ କରେ ମୁହିଁ

କେବେ ବି ଆକଟ କରେ ,

ସେ କଥାକୁ ସିଏ ମନରେ ଧରେନା

ମିଶିଯାଏ ଟିକେ ପରେ

ପୁନିଅଁ ପରବ ପଡ଼ିଲାବେଳକୁ

କରୁ ଆମେ କେତେ ମଜା ,

ବରଷାରେ ଭିଜି ଗୀତ ଗାଉ ପୁଣି

କେସୁର ମାଇଲା ଗଜା

ଗୋଟି ଗୋଟି ସବୁ ମନେ ପଡ଼ୁଥିଲା-

ମନେ ପଡ଼ୁଥିଲା ଭାଇ ,

ଏବେ ସେ କଅଣ ଖାଉଥିବ ସେଠି

ଘରଠାରୁ ଦୂରେ ଥାଇ

ଭଲ ଭାବେ ନିଜ କାମ ତ ଶିଖିନି

ଘରେ କରୁଥିଲା ମାଆ ,

କିଏ ସେଠି ତାକୁ ଆଉଁଶି ବା ଦେବ 

ବିଗିଡ଼ିଲେ ଦେହ ପାଆ

ବୁଝାଇଲେ ବାପା-"ବିଦ୍ୟା ଅଟେ ପରା

ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଧନ ,

କଷ୍ଟ ସହି ତେଣୁ କରିବାକୁ ହୁଏ

ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀକୁ ଅଧ୍ୟୟନ

ତୁମେମାନେ ଜମା ଅଧୈର୍ଯ୍ୟ ହୁଅନା

କର ତାକୁ ସହଯୋଗ ,

ତୁମଠୁଁ ପ୍ରେରଣା ପାଇଲେ ନିଶ୍ଚୟ

ସିଏ ସୁଜ୍ଞାନୀ ହୋଇବ

ବୁଝିଗଲା ମନ ,ଶୁଣିଲା ପରେ ମୁଁ

ବାପାଙ୍କର ସେଇ କଥା ,

ଭାଇକୁ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଇ ଚାଲିଲି

କରି ତା'ର ଶୁଭ ଚିନ୍ତା