ମିଠାକଥା

ହୁତୁ ହୁତୁ ହୋଇ ଜଳୁଛି ରୁଇ

ବର୍ଷ ବର୍ଷର ଚଳଚଞ୍ଚଳ ଦିନ ସବୁ 

ଆଜି ଇତିହାସ, 

ମୁଠାଏ ପାଉଁଶ ।

କିମ୍ପା ଏ କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା?

ଦର୍ଶକ ସାଜି ମୋ ଚିତାର ଚାରିପାଖେ?

ଆଶା ତ ନଥିଲା କେବେ ପାର୍ଥିବ ସମ୍ପତ୍ତି, 

ମିଠାକଥା ପଦେଲାଗି ଥିଲି ମୁଁ ଆଶାୟୀ ।

ପଦେ ପଦକେ ଖୁଣ୍ଟା ଦେଇ 

କଥା କଥାରେ ଖିଅ କାଢି

 କ’ଣ ବା ପାଇଲ ଯେ?

ଭୁଲିଗଲ ସେ ଦିନର

 ଅଗ୍ନିକୁ ସାକ୍ଷୀ ରଖି 

କରିଥିବା ସମସ୍ତ ଶପଥ, 

ଆଉ ମୁଁ ଭୁଲିଯାଉଥିଲି 

ମୋ ପିଲାବେଳ,ବାପଘର

ସାଙ୍ଗସାଥୀ, ଶେଷରେ ନିଜକୁ ।

କିଏ ମୁଁ?

କାହିଁକି ମୋ ଜନ୍ମ??

ଜୀବନ ତ ପାରିଲାନି ଦେଇ

ଭାବିଲି,

ମରଣ ଦେବ ମୋ ଉତ୍ତର ।

ତୁମ କୋପାନଳ 

ଭରିଛି ମୁଠା ମୁଠା ନାଲିରଙ୍ଗ 

ମୋର ଏ ଶିଥିଳ ଅଙ୍ଗରେ 

ହେଲେ ଫିକା ତ ପଡିନି 

ରଙ୍ଗ ତୁମ, 

ମୋ ଚିତାଧାସରେ !

କଲ ଏତେ ବାଟଖର୍ଚ୍ଚ

ସ୍ବର୍ଗଦ୍ବାର ଯାତ୍ରାରେ ମୋର, 

ମିଠାକଥା ରେ କି ଥିଲା 

ତା’ ଠାରୁ ଅଧିକ?