ମିତା ପାଇଁ କବିତା

ତୁମେ ଭାବୁଥିଲ ବୋଲି ତ

ତୁମ ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନକୁ ମୁଁ ଶୁଣି ପାରିଥିଲି,

ତୁମେ ଚାତକ ପରି ଅନେଇ ବସିଥିଲ ବୋଲି ତ

ଜହ୍ନ ରାଇଜରୁ ଡ଼ାକି ଆଣିଲି ।

ତାରାଙ୍କ ମେଳରେ ରୁନ୍ଧି ହେଇ ପଡ଼ିଥିଲ ବୋଲି ତ

ସେମାନଙ୍କୁ ଅମାବାସ୍ୟାର ଅନ୍ଧକାରକୁ ଠେଲି

ପୁର୍ଣିମାର ଆଲୋକ ଦେବାକୁ ତୋଳି ଆଣିଲି ତୁମକୁ ।

ତୁମେ ଗୁମସୁମ ହେଇ ବସିଥୁଲ ବୋଲି ତ

ବୁଲବୁଲ ବର୍ଷାର ପହିଲି ବୁନ୍ଦାକୁ

ପଠେଇ ଦେଇଥିଲି ତୁମରି ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁ,

ତୁମେ ହସୁ ନ ଥିଲ ବୋଲି ତ

ଶୀତଳ ପବନକୁ ପଠେଇ ଡ଼ାକି ଆଣିଥିଲି

ପିଆଲି ଫଗୁଣର ବାସ୍ନାକୁ ଖାସ ତୁମରି ପାଇଁ,

ତୁମେ କହିଲ ବୋଲି ତ

ତୁମ ହୃଦୟରେ ଜାଗାଟିଏ ତିଆରି କରିଦେଲି

ବାଇ ଚଢେଇ ପରି ବସାଟିଏ ବାନ୍ଧିବି ବୋଲି,

ତୁମେ କହିଲ ବୋଲି ତ

କବିତା ଟେ ଲେଖିଲି ଖାସ୍ ତୁମରି ପାଇଁ ।