ନିଶବ୍ଦ

ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ବି ତୁମ ପ୍ରେମ କି ଶ୍ରଦ୍ଧାପଣ

ନିସର୍ତ୍ତ ରେ ମୁଁ ଫେରେଇ ଦେଲି

ତୁମ ଅତର ଭିଜା ଗୋଲାପି ଚିଠି

ଭୁଲି ଗଲି ବାଟବଣା ଦିନ, ଆଉ

ହଜେଇ ଦେଲି ମୁଁ ସେଇ ନିଝୁମ ରାତି ର ସ୍ମୃତି

ଏବେ ଦିଅ ମେଲାଣି

ମୁଁ ଶୋଇ ଯାଏ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ରେ

ଦୁଃଖ ର ଚାଦର ଘୋଡି ହୋଇ

ଯାଉ ଯେତେ ବେଦନାର ଭରା ନଈ

କୂଳ ଲଙ୍ଘି ଉଛୁଳି ଉଛୁଳି l

ଏମିତି ବି କୋଉ ଦୁଃଖ ବାକି ଅଛି କି ଆଉ

ତେଣୁ ମୁଁ ଏବେ ବେଫିକର

ବେହିସାବ ବି ରହିଥାଉ ଜୀବନ ର ବାକିଖାତା

ଦୁଃଖ ର ଅବା ସୁଖ ର

ଦୁଃଖ ତ ମୋର ଅତି ଆପଣାର

ନିଶବ୍ଦ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଅବୁଝା ଆଳାପ

ଏବେ ଭାବେ

ଟିକେ କଥା.. ଟିକେ ହସ

ଟିକେ ସ୍ନେହ ତୁମର

କାହିଁକି କେଜାଣି ସେତେବେଳେ

ମୁଁ ଏତେ ବେଶି ଲୋଡୁଥାଏ l