ମହାଶିବରାତ୍ରୀ

ସବୁ ଶୈବପୀଠ ଭିଡ଼ ପରା ଭାଇ

ମହାଶିବରାତ୍ରୀ ପାଇଁ

ଶିବଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ପବିତ୍ର ହୋଇବ

ଭକତଙ୍କ ନେତ୍ର ଦୁଇ ।

ଜାଗର ଭୋଅରୁ ଭକତ ଉଠିଣ

ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରି ସ୍ନାନ

ମାଳ ଗୁନ୍ଥନ୍ତି ସେ ଫୁଲ ବେଲପତ୍ରେ

ଶିବଠାରେ ରଖି ମନ ।

ସେଦିନ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଉପବାସ ରହି

ଜଳ ଟୋପେବି ନପିଇ

ପସରା ସଜେଇ ଦିଅଁ ଦରଶନେ

ବାହାରନ୍ତି ଶୀଘ୍ର ସେଇ ।

ପିଲାଠାରୁ ବୁଢ଼ା ସଭିଏଁ ନିଜର

ରଖି ନିଜ ମାନସିକ

ଭକତଙ୍କ ଭିଡ଼େ ଠିଆହୋଇଥାନ୍ତି

ଦେଖିବାକୁ ପ୍ରଭୁ ରୂପ।

ବାପା ମାଆ ସଙ୍ଗେ ପିଲା ବାହାରନ୍ତି

ଖୁସିରେ ବୁଲିବା ପାଇଁ 

ମନ୍ଦିର ପାଖରେ ଖେଳଣା ଦୋକାନ

ନାନାଦୋଳି ପଡ଼ିଥାଇ ।

ସଞ୍ଜ ହେବା କ୍ଷଣି ପ୍ରତି ଶୈବପୀଠେ

ଭକତ ଜାଳନ୍ତି ଦୀପ

ଓଁ ନମଃ ଶିବାୟ ଅନ୍ତରରେ ଡାକି

ଜଣାନ୍ତି ବ୍ୟାକୁଳେ ଦୁଃଖ ।

ଦେବ ଦେବ ପୁଣି ମହାଦେବ ସିଏ

ଶିବ ପରା ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ

ଅନ୍ତର ବେଦନା ଜଣା ଶଙ୍କରଙ୍କୁ

ବର ଦେବେ ମନ ଜାଣି ।

ହୋମ କାର୍ଯ୍ୟ ତଥା ମହାଦୀପ ପାଇଁ

ଘିଅ କରି ସର୍ମପଣ

ଉଠିବା ଯାଏଁ ରେ ମହାଦୀପ ପରା

ବସିଥା'ନ୍ତି ଭକ୍ତଗଣ ।

କୀର୍ତ୍ତନ ସହିତ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଦିଅଁଙ୍କୁ 

ଗ୍ରାମ ପରିକ୍ରମା ସାରି

ମହାଦୀପ ପରା ଉଠାନ୍ତି ଧ୍ୟାନରେ

ବଡ଼ପଣ୍ଡା ଶିବ ସ୍ମରି ।

ବ୍ରାହ୍ମଣ ଗୋସେଇଁ ମନ୍ଦିର ଶୀର୍ଷକୁ

ଚଢ଼ି ମହାଦୀପ ଧରି

କହନ୍ତି ଠାକୁରେ ସକଳ ଦୁଃଖକୁ

ନିଅ ସଂସାରରୁ ହରି ।

ମହାଦୀପକୁରେ ଥାଆନ୍ତି ଅନେଇ

ଭକ୍ତ ଟେକି ଦୁଇ ହାତ 

ମହାଦୀପ ପରେ ଭୋଗ ନେଇ ସର୍ବେ

ଘରକୁ ଯାଆନ୍ତି ଭକ୍ତ ।