ମଧୁସ୍ଵନ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ସପତରଙ୍ଗରେ ଆଙ୍କିଲି ତୋହର ଛବି

ଉଷାର ପହିଲି ସିନ୍ଦୂରା ଆଣି ମୁଁ ସାଜିଲି ତୋ ପାଇଁ କବି

  ଦଗ୍ଧ ମୋର ତନୁମନ

ଫଗୁଣର ମିଠା ମିଠା ବାସ ବୋଳି ଭରିଦେଲା ମଧୁସ୍ଵନ ।

ଅଳକାନନ୍ଦାର ଚପଳଛନ୍ଦରେ ପାଇଲି ତୋହର ମଧୁ

ତୋ ପ୍ରୀତି ପ୍ରୟାଗେ ସତୀର୍ଥ ସ୍ନାହାନେ ସଜାଇଲି ତୋତେ ବଧୂ

  ଅଧର ମଧୁ ତୋ ପାନେ

ବଞ୍ଚିବା ଶିଖିଲି ହଜିଲି ତୋ ଠାରେ ମରିବି ତୋହରି ବିନେ ।

ଆଗୋ ମଦାଳସୀ ଚାଲି ଚାରୁହଂସୀ ତୋ ହାତରେ ହାତ ଛନ୍ଦି

ନନ୍ଦନ ବନରେ ବିଚରଣ କରି ପରାଣ କଲି ଯେ ବନ୍ଦୀ

  ପ୍ରଣୟ ପିପାସୁ ମନ

ତୋହରି ସାନ୍ନିଧ୍ୟେ ପାଇଲା ସଖୀ ଗୋ ଅମଳିନ ଯଉବନ ।

ଜହ୍ନ ଆଲୁଅର ରୋଷଣୀ ଜାଳି ତୁ ସାଜିଲୁ ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତି

ବର୍ଷା ବିଧୁର ଜୀବନରେ ମୋର ଭରିଲୁ ଅମାପ ତାତି

   ଦେଖାଇଲୁ ନୂଆ ରାହା

ସଜନୀ ଆସିଲୁ ଘନ ରଜନୀରେ ଦେଖାଇ ସପନ ନୂଆ ।

ଶ୍ୟାମା ବଗିଚାର ସଜଫୁଟା କଳି ତୋହରି ମୁରୁକି ହସ

ହରାଇଦିଏ ଗୋ ଦୂରେଇ ଦିଏ ଗୋ ଜୀବନର ଯେତେ ପ୍ରାସ

  ଅଳସୀ ନଈ ଗୋ ମୋର

ହାତ ଧରି ଦିହେଁ ଚାଲିଯିବା ସଖୀ ହୋଇ ଏ ଦୁନିଆ ପାର ।