ମହାଧୂପ

ନଇଁ ଆସୁଥିବା ବିନିଦ୍ର ରଜନୀ

       ସଜଳ ସଜଳ ଲାଗେ

ପାଶେ ପାଶେ ଯେବେ ଥିବ ମୋର ପ୍ରିୟା

    ପଞ୍ଚମ ସୁସ୍ଵର ଜାଗେ ।

ଜହ୍ନର ଜୋଛନା ଦୂର ତାଳବଣୁ

  ଆସି ବାତାୟନ ପାଶେ

ମଧୁର ମଧୁର ଚାନ୍ଦିନୀର ପୁର

   ରଚେ ନବ ମଲ୍ଲୀ ବାସେ ।

ତୁମେ ଥିଲେ ପାଶେ ଶୁଷ୍କ ଉପବନେ

     ସରଗ ସୁଷମା ନେଷି

 ଅଦିନେ କୋକିଳ ଗାଏ ମଧୁସ୍ଵନେ

  ହସୁଥାଏ ଚୂତ କଷି ।

କାଳ ବଇଶାଖି ବସନ୍ତ ଆଣଇ

  ଫୁଲ ଫୁଟେ ମନବନେ

ମଧୁ ସମୀରଣ ମଧୁ ଗୁଞ୍ଜରଣ

   ଖେଳୁଥାଏ ଶମଶାନେ ।

ହସର ଲହଡି ନୀଳ ଊର୍ମିମାଳେ

  ଫେନିଳ ଯୌବନା ହୋଇ

ଭିଜାଏ ଯେ ମନ ଭିଜାଏ ଯେ ତନ

  ଭିଜେ ଦେହ ବେଳାଭୁଇଁ ।

ଟାଙ୍ଗରା ଭୂଇଁରେ ଫୁଟେ ଶତଦଳ

  ପ୍ରୀତି ରୂପ ରଙ୍ଗ ତୋଳି

କର୍ଦ୍ଦମର ଶୀଳା ତୋଫା ତୋଫା ଲାଗେ

  ଚନ୍ଦନ ପରଶ ବୋଳି ।

ଅସରନ୍ତି ଦିନ ଅସାର ଜୀବନ

  ରଙ୍ଗହୀନ ଯଉବନ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରକାଶରେ ପୁନେଇ ଦ୍ୟୁଲୋକେ

 ଭରେ ରଙ୍ଗ ସମ୍ମୋହନ ।

ନୀରବ ଗମ୍ଭୀର ଶରତ ସମ୍ଭାରେ

  ମୃଦୁ ମୃଦୁ ଚମ୍ପାକଢି

ମୁଡୁକି ହସଇ ପାଶେ ଥିଲେ ମୋର

  ପ୍ରିୟା ତୁମ ଜୁଡା ବେଢି ।

ଚଲାପଥ ଦିଶେ ସ୍ଵଚ୍ଛ ନିରିମଳ

  ଅସହଣି ଅସହଜ

ଅଛିଣ୍ଡା ଗଣିତ ସର୍ଜେ ନବ ସୂତ୍ର

  ନାଶି ଅମାନିଶି ତେଜ ।

ସଦା ଥିବା ଆମେ ପାଖେପାଖେ ରହି

   ଅର୍ଦ୍ଧ ନାରୀଶ୍ଵର ରୂପେ

ଏହି ଆଶା ଥିବ ଉଜ୍ଜୀବିତ ଆମ

  ମହାରାସ ମହାଧୂପେ ।